Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский
Французский

nostri N M

Толкование Перевод

1 nostrī

nostrī gen. sing. and nom. plur. of noster.

Latin-English dictionary > nostrī
2 nostrī

nostrī nostrum, gen. plur. of ego.

Latin-English dictionary > nostrī
3 noster

, nostri

our ours / that old dream of OURS

our ours / OUR hearts beat as one.

Latin-English dictionary of medieval > noster
4 nos

nōs, nostrum, etc., the plur. of ego, q. v. ( gen. nostrōrum and nostrārum, for nostrum:
nemo nostrorum,
Plaut. Poen. 4, 2, 39:
nostrarum quisquam,
Ter. Eun. 4, 4, 11) [cf. Sanscr. nāu; Gr. nôï], we:
nos, nos, dico aperte, consules desumus,
Cic. Cat. 1, 1, 5.—It is frequently used instead of ego:
nos... habemus,
Cic. Fam. 1, 1, 4; Juv. 1, 15:
nos patriam fugimus,
Verg. E. 1, 4.— Instead of the gen. poss. noster is commonly used. But:
impedis et ais "habe meam rationem." Habe nostrum,
Cic. Att. 7, 9, 4.—
So, freq. with omnium: communis nostrum omnium patria,
Cic. Fl. 2, 5:
communem omnium nostrum condicionem miserari,
id. Mur. 27, 55:
praesens omnium nostrum fortuna,
Liv. 25, 38, 2; 21, 43, 18.—The gen. obj. is usually nostri, rarely nostrum:
nil nostri miserere?
Verg. E. 2, 7:
memoria nostri tua,
Cic. Fam. 12, 17, 1:
amor nostri,
id. ib. 5, 12, 3:
nostri cupidine captus,
Ov. M. 13, 762:
vale, nostri memor,
Juv. 3, 318.— Gen. part. nearly always nostrum:
quem enim nostrum,
Cic. Fam. 5, 12, 5:
domus utriusque nostrum,
id. Q. Fr. 2, 4, 2:
Fabio amantissimo utriusque nostrum,
id. Att. 8, 12, 1. — Plur. with sing. predic.:
absente nobis for absente me,
Ter. Eun. 4, 3, 7:
nobis merenti,
Tib. 3, 6, 55:
insperanti nobis,
Cato, 107, 5 sq. —It often takes the suffix - met, Hor. S. 1, 3, 67; 1, 10, 56.

Lewis & Short latin dictionary > nos
5 imperium

impĕrĭum ( inp-), ĭi, n. [impero], a command, order, direction.
I.
Lit. (mostly ante-class. and post-Aug.): si quid opus est, impera: imperium exsequar. Plaut. Am. 3, 3, 1; cf.:
nunc pergam eri imperium exsequi,
id. ib. 1, 1, 106:
eri imperia persequi,
id. ib. 2, 1, 75:
imperium exsequi,
id. Men. 5, 6, 16; Ter. Eun. 4, 1, 22:
obsequens obediensque est mori atque imperiis patris,
Plaut. Bacch. 3, 3, 55; cf. id. Trin. 2, 2, 21; id. Men. 5, 7, 1:
tuo facit jussu, tuo imperio paret,
id. As. 1, 2, 21:
malus et nequam est homo, qui nihili imperium eri Sui servus facit,
id. Ps. 4, 7, 1; cf. id. As. 2, 4, 10:
quod hi neque ad concilia veniebant neque imperio parebant,
Caes. B. G. 5, 2 fin.:
imperium neglegere,
id. ib. 5, 7, 7:
neque ab uno omnia imperia administrari poterant,
id. ib. 2, 22 fin.:
imperio Jovis huc venio,
Verg. A. 5, 726; cf.:
et Jovis imperium et cari praecepta parentis Edocet,
id. ib. 5, 747:
imperiis deūm propalam expositis,
Liv. 8, 6, 12:
quidam (pueri) imperia indignantur,
Quint. 1, 3, 6:
aegri quoquo neglecto medentium imperio, etc.,
Plin. Pan. 22, 3:
elephanti inest imperiorum obedientia,
Plin. 8, 1, 1, § 1:
naturae imperio gemimus, cum, etc.,
Juv. 15, 138:
cujus paruit imperiis,
id. 14, 331.
II.
Transf., the right or power of commanding, authority, command, control (freq. and class.).
A.
In gen.: Mes. Nempe jubes? Me. Jubeo hercle, si quid imperii est in te mihi, Plaut. Men. 5, 7, 41; cf. id. Pers. 3, 1, 15:
Appius et caecus et senex tenebat non modo auctoritatem sed etiam imperium in suos,
Cic. de Sen. 11, 37:
reges in ipsos imperium est Jovis,
Hor. C. 3, 1, 6:
eone es ferox, quia habes imperium in beluas?
Ter. Eun. 3, 1, 25:
mater, cujus sub imperio'st, mala,
id. Heaut. 2, 2, 4: An. Sta ilico. Ge. Hem, sates pro imperio! quisquis es, i. e. authorilatively, imperiously, id. Phorm. 1, 4, 19:
domesticum,
Cic. Caecin. 18, 52; id. Inv. 2, 47, 140:
(Juppiter) Divosque mortalesque turbas Imperio regit unus aequo,
Hor. C. 3, 4, 48; cf.:
sed me jussa deūm... Imperiis egere suis,
Verg. A. 6, 463:
Phyllius illic Imperio pueri volucresque ferumque leonem Tradiderat domitos,
Ov. M. 7, 373:
agricolae habent rationem cum terra, quae numquam recusat imperium,
Cic. de Sen. 15, 51.—
B.
In partic.
1.
In publicists' lang., supreme power, sovereignty, sway, dominion, empire (cf.: principatus, dominatus, regnum; potestas, potentia).
(α).
Sing.: Tarquinio dedit imperium simul et sola regni, Enn. ap. Fest. p. 298 Müll. (Ann. v. 151 Vahl.); cf.:
navorum imperium servare est induperantum,
id. ib. 169 Müll. (Ann. v. 413 Vahl.); and:
ipse (Numa rex) de suo imperio curiatam legem tulit,
Cic. Rep. 2, 13; 2, 17; 18; [p. 901] 20;
21: homo dominandi cupidus aut imperii singularis,
sole dominion, id. ib. 1, 33:
singulare et potestas regia,
id. ib. 2, 9:
esse consul cum summo imperio et potestate,
id. Verr. 1, 13, 37; id. Fl. 8, 18; cf.:
cum summo imperio et potestate versari,
id. Q. Fr. 1, 1, 10, 31:
qui (App. Claudius) tum erat summo imperio,
id. Fin. 2, 20, 66:
omne imperium nostri penes singulos esse voluerunt,
id. Rep. 1, 40; 2, 32:
de imperio Caesaris... gravissime decernitur,
Caes. B. C. 1, 5, 4:
imperium extra ordinem dare,
Cic. Phil. 11, 10, 25:
quod imperium potest esse praestantius quam, etc.,
id. Rep. 1, 17:
eos qui antea commodis fuerint moribus, imperio, potestate, prosperis rebus immutari,
id. Lael. 15, 54:
ad deponendum imperium tardior esse,
id. Rep. 2, 12:
expertes imperii,
id. ib. 1, 31:
deponentium imperium tyrannorum,
Quint. 9, 2, 67 et saep.:
sub populi Romani imperium dicionemque cadere,
Cic. Font. 1, 2; so,
with dicio,
Caes. B. G. 1, 31, 7; cf.:
Gallia sub populi Romani imperium redacta,
id. ib. 5, 29, 4:
totam ad imperium populi Romani Ciliciam adjunxit,
Cic. de Imp. Pomp. 12, 35:
majestas est in imperio atque in omni populi Romani dignitate,
Quint. 7, 3, 35:
cum duobus ducibus de imperio in Italia decertatum est, Pyrrho et Hannibale,
Cic. Lael. 8, 28; cf.:
de imperio dimicare,
id. Off. 1, 12, 38:
spes diuturnitatis atque imperii,
id. Rep. 2, 3; cf.:
sedem et domum summo imperio praebere,
id. ib. 2, 5 fin.:
quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,
Caes. B. G. 1, 3, 6:
civitati imperium totius provinciae pollicetur,
id. ib. 7, 64 fin.:
cum abunde expertus esset quam bene umeris tuis sederet imperium,
Plin. Pan. 10 fin.:
auctoritate magis quam imperio regere,
Liv. 1, 7, 8; cf.:
nec illum pro imperio submovere posse... quia ita dicatur: si vobis videtur, discedite, Quirites,
id. 2, 56, 12.—
(β).
Plur.:
nec vero imperia expetenda ac potius aut non accipienda interdum aut deponenda nonnumquam,
i. e. public offices, Cic. Off. 1, 20, 68:
(cives) mandant imperia,
id. Rep. 1, 31; cf.:
honores, magistratus, imperia, potestates, opes amicitiae anteponere,
id. Lael. 17, 63:
cui (duci) dantur imperia et ea continuantur, etc.,
id. Rep. 1, 44:
ita cepi et gessi maxima imperia, ut, etc.,
id. Fam. 3, 7, 5:
vides tyranni satellites in imperiis,
id. Att. 14, 5, 2:
quod praestare dicant Gallorum quam Romanorum imperia perferre,
dominion, government, Caes. B. G. 1, 17, 3:
qui mobilitate ac levitate animi novis imperiis studebant,
id. ib. 2, 1, 3:
imperia legum potentiora quam hominum,
Liv. 2, 1, 1. —
b.
Hence, transf., concr.
(α).
Dominion, realm, empire (esp. freq. since the Aug. per.):
duae urbes inimicissimae huic imperio,
Cic. Lael. 3, 11:
jam ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri pæniteret,
id. Rep. 6, 16 fin.:
nostrum,
id. ib. 3, 29; cf.:
finium imperii nostri propagatio,
id. Prov. Cons. 12, 29:
fines imperii propagavit,
id. Rep. 3, 12:
imperium Oceano, famam qui terminet astris,
Verg. A. 1, 287:
per quas (artes) imperi Porrecta majestas ad ortus Solis ab Hesperio cubili,
Hor. C. 4, 15, 14:
adjectis Britannis Imperio,
id. ib. 3, 5, 4:
quem vocet divum populus ruentis Imperi rebus?
id. ib. 1, 2, 26;
1, 37, 8: immensum imperii corpus stare ac librari sine rectore non potest,
Tac. H. 1, 16:
reges socii, membra partesque imperii,
Suet. Aug. 48:
breviarium totius imperii,
id. ib. 101:
rationarium imperii,
id. ib. 28:
imperii fines Tiberinum natare,
Juv. 8, 265:
noverat luxuriam imperii veterem,
i. e. of the Roman court, id. 4, 137.—
c.
Trop., rule, control (very rare but class.):
illud vide, si in animis hominum regale imperium sit, unius fore dominatum, consilii scilicet,
Cic. Rep. 1, 38.—Iron.:
imperium judiciorum tenere,
Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77:
coactae imperio sexus,
i. e. the ambition, Juv. 6, 135.—
2.
Law t. t., the jurisdiction or discretion of a magistrate:
omnia autem judicia aut legitimo jure consistunt aut imperio continentur,
Gai. Inst. 4, 103:
ideo autem imperio contineri judicia dicuntur, quia tamdiu valent, quamdiu is qui ea praecepit imperium habet,
id. ib. 4, 105; cf. 3, 181 al.—
3.
Milit., the chief command, command.
(α).
Sing.:
victum atque expugnatum oppidum est Imperio atque auspicio Amphitruonis maxime,
Plaut. Am. 1, 1, 37; 1, 1, 41: re impetrata contendunt, ut ipsis summa imperii transdatur, Caes. B. G. 7, 63, 5:
delatam sibi summam imperii,
Suet. Ner. 3:
censet enim etiam ex iis, qui cum imperio sint,
Cic. Fam. 1, 1, 3:
nostri imperii dignitas,
id. ib. 1, 7, 4:
novem annis, quibus in imperio fuit,
Suet. Caes. 25:
legionum curam et imperium alicui demandare,
id. ib. 76:
alicui imperium prorogare,
id. Tib. 30:
imperii tempus explere,
id. Caes. 26: cum imperio aut magistratu, i. e. a military or civil command, Suet. Tib. 12:
qui dabat olim imperium, fasces, etc.,
Juv. 10, 79; cf. in the foll.—
(β).
Plur.:
mandant (cives) imperia, magistratus,
i. e. military and civil commands, Cic. Rep. 1, 31; cf.:
magistratus, imperia, amicitiae anteponere,
id. Lael. 17, 63;
so opp. magistratus,
Suet. Caes. 54; 75; id. Aug. 61.—
b.
Transf.
(α).
Concr.: imperia, i. q. imperatores, commanding officers, commanders, generals:
imperia, potestates, legationes, quom senatus creverit populusve jusserit, ex urbe exeunto,
Cic. Leg. 3, 3, 9:
nacti vacuas ab imperiis Sardiniam et Siciliam,
Caes. B. C. 1, 31, 1; Val. Max. 1, 1, 9.—
(β).
Erat plena lictorum et imperiorum provincia, differta praefectis atque exactoribus, Caes. B. C. 3, 32, 4.—
(γ).
(Acc. to imperator, II. B. 3.) The imperial government, the government:
tandem quasi coactus recepit imperium,
Suet. Tib. 24; 55; 67; id. Calig. 12; 16; 24; id. Claud. 11; 35; 36 et saep.

Lewis & Short latin dictionary > imperium
6 inperium

impĕrĭum ( inp-), ĭi, n. [impero], a command, order, direction.
I.
Lit. (mostly ante-class. and post-Aug.): si quid opus est, impera: imperium exsequar. Plaut. Am. 3, 3, 1; cf.:
nunc pergam eri imperium exsequi,
id. ib. 1, 1, 106:
eri imperia persequi,
id. ib. 2, 1, 75:
imperium exsequi,
id. Men. 5, 6, 16; Ter. Eun. 4, 1, 22:
obsequens obediensque est mori atque imperiis patris,
Plaut. Bacch. 3, 3, 55; cf. id. Trin. 2, 2, 21; id. Men. 5, 7, 1:
tuo facit jussu, tuo imperio paret,
id. As. 1, 2, 21:
malus et nequam est homo, qui nihili imperium eri Sui servus facit,
id. Ps. 4, 7, 1; cf. id. As. 2, 4, 10:
quod hi neque ad concilia veniebant neque imperio parebant,
Caes. B. G. 5, 2 fin.:
imperium neglegere,
id. ib. 5, 7, 7:
neque ab uno omnia imperia administrari poterant,
id. ib. 2, 22 fin.:
imperio Jovis huc venio,
Verg. A. 5, 726; cf.:
et Jovis imperium et cari praecepta parentis Edocet,
id. ib. 5, 747:
imperiis deūm propalam expositis,
Liv. 8, 6, 12:
quidam (pueri) imperia indignantur,
Quint. 1, 3, 6:
aegri quoquo neglecto medentium imperio, etc.,
Plin. Pan. 22, 3:
elephanti inest imperiorum obedientia,
Plin. 8, 1, 1, § 1:
naturae imperio gemimus, cum, etc.,
Juv. 15, 138:
cujus paruit imperiis,
id. 14, 331.
II.
Transf., the right or power of commanding, authority, command, control (freq. and class.).
A.
In gen.: Mes. Nempe jubes? Me. Jubeo hercle, si quid imperii est in te mihi, Plaut. Men. 5, 7, 41; cf. id. Pers. 3, 1, 15:
Appius et caecus et senex tenebat non modo auctoritatem sed etiam imperium in suos,
Cic. de Sen. 11, 37:
reges in ipsos imperium est Jovis,
Hor. C. 3, 1, 6:
eone es ferox, quia habes imperium in beluas?
Ter. Eun. 3, 1, 25:
mater, cujus sub imperio'st, mala,
id. Heaut. 2, 2, 4: An. Sta ilico. Ge. Hem, sates pro imperio! quisquis es, i. e. authorilatively, imperiously, id. Phorm. 1, 4, 19:
domesticum,
Cic. Caecin. 18, 52; id. Inv. 2, 47, 140:
(Juppiter) Divosque mortalesque turbas Imperio regit unus aequo,
Hor. C. 3, 4, 48; cf.:
sed me jussa deūm... Imperiis egere suis,
Verg. A. 6, 463:
Phyllius illic Imperio pueri volucresque ferumque leonem Tradiderat domitos,
Ov. M. 7, 373:
agricolae habent rationem cum terra, quae numquam recusat imperium,
Cic. de Sen. 15, 51.—
B.
In partic.
1.
In publicists' lang., supreme power, sovereignty, sway, dominion, empire (cf.: principatus, dominatus, regnum; potestas, potentia).
(α).
Sing.: Tarquinio dedit imperium simul et sola regni, Enn. ap. Fest. p. 298 Müll. (Ann. v. 151 Vahl.); cf.:
navorum imperium servare est induperantum,
id. ib. 169 Müll. (Ann. v. 413 Vahl.); and:
ipse (Numa rex) de suo imperio curiatam legem tulit,
Cic. Rep. 2, 13; 2, 17; 18; [p. 901] 20;
21: homo dominandi cupidus aut imperii singularis,
sole dominion, id. ib. 1, 33:
singulare et potestas regia,
id. ib. 2, 9:
esse consul cum summo imperio et potestate,
id. Verr. 1, 13, 37; id. Fl. 8, 18; cf.:
cum summo imperio et potestate versari,
id. Q. Fr. 1, 1, 10, 31:
qui (App. Claudius) tum erat summo imperio,
id. Fin. 2, 20, 66:
omne imperium nostri penes singulos esse voluerunt,
id. Rep. 1, 40; 2, 32:
de imperio Caesaris... gravissime decernitur,
Caes. B. C. 1, 5, 4:
imperium extra ordinem dare,
Cic. Phil. 11, 10, 25:
quod imperium potest esse praestantius quam, etc.,
id. Rep. 1, 17:
eos qui antea commodis fuerint moribus, imperio, potestate, prosperis rebus immutari,
id. Lael. 15, 54:
ad deponendum imperium tardior esse,
id. Rep. 2, 12:
expertes imperii,
id. ib. 1, 31:
deponentium imperium tyrannorum,
Quint. 9, 2, 67 et saep.:
sub populi Romani imperium dicionemque cadere,
Cic. Font. 1, 2; so,
with dicio,
Caes. B. G. 1, 31, 7; cf.:
Gallia sub populi Romani imperium redacta,
id. ib. 5, 29, 4:
totam ad imperium populi Romani Ciliciam adjunxit,
Cic. de Imp. Pomp. 12, 35:
majestas est in imperio atque in omni populi Romani dignitate,
Quint. 7, 3, 35:
cum duobus ducibus de imperio in Italia decertatum est, Pyrrho et Hannibale,
Cic. Lael. 8, 28; cf.:
de imperio dimicare,
id. Off. 1, 12, 38:
spes diuturnitatis atque imperii,
id. Rep. 2, 3; cf.:
sedem et domum summo imperio praebere,
id. ib. 2, 5 fin.:
quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,
Caes. B. G. 1, 3, 6:
civitati imperium totius provinciae pollicetur,
id. ib. 7, 64 fin.:
cum abunde expertus esset quam bene umeris tuis sederet imperium,
Plin. Pan. 10 fin.:
auctoritate magis quam imperio regere,
Liv. 1, 7, 8; cf.:
nec illum pro imperio submovere posse... quia ita dicatur: si vobis videtur, discedite, Quirites,
id. 2, 56, 12.—
(β).
Plur.:
nec vero imperia expetenda ac potius aut non accipienda interdum aut deponenda nonnumquam,
i. e. public offices, Cic. Off. 1, 20, 68:
(cives) mandant imperia,
id. Rep. 1, 31; cf.:
honores, magistratus, imperia, potestates, opes amicitiae anteponere,
id. Lael. 17, 63:
cui (duci) dantur imperia et ea continuantur, etc.,
id. Rep. 1, 44:
ita cepi et gessi maxima imperia, ut, etc.,
id. Fam. 3, 7, 5:
vides tyranni satellites in imperiis,
id. Att. 14, 5, 2:
quod praestare dicant Gallorum quam Romanorum imperia perferre,
dominion, government, Caes. B. G. 1, 17, 3:
qui mobilitate ac levitate animi novis imperiis studebant,
id. ib. 2, 1, 3:
imperia legum potentiora quam hominum,
Liv. 2, 1, 1. —
b.
Hence, transf., concr.
(α).
Dominion, realm, empire (esp. freq. since the Aug. per.):
duae urbes inimicissimae huic imperio,
Cic. Lael. 3, 11:
jam ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri pæniteret,
id. Rep. 6, 16 fin.:
nostrum,
id. ib. 3, 29; cf.:
finium imperii nostri propagatio,
id. Prov. Cons. 12, 29:
fines imperii propagavit,
id. Rep. 3, 12:
imperium Oceano, famam qui terminet astris,
Verg. A. 1, 287:
per quas (artes) imperi Porrecta majestas ad ortus Solis ab Hesperio cubili,
Hor. C. 4, 15, 14:
adjectis Britannis Imperio,
id. ib. 3, 5, 4:
quem vocet divum populus ruentis Imperi rebus?
id. ib. 1, 2, 26;
1, 37, 8: immensum imperii corpus stare ac librari sine rectore non potest,
Tac. H. 1, 16:
reges socii, membra partesque imperii,
Suet. Aug. 48:
breviarium totius imperii,
id. ib. 101:
rationarium imperii,
id. ib. 28:
imperii fines Tiberinum natare,
Juv. 8, 265:
noverat luxuriam imperii veterem,
i. e. of the Roman court, id. 4, 137.—
c.
Trop., rule, control (very rare but class.):
illud vide, si in animis hominum regale imperium sit, unius fore dominatum, consilii scilicet,
Cic. Rep. 1, 38.—Iron.:
imperium judiciorum tenere,
Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77:
coactae imperio sexus,
i. e. the ambition, Juv. 6, 135.—
2.
Law t. t., the jurisdiction or discretion of a magistrate:
omnia autem judicia aut legitimo jure consistunt aut imperio continentur,
Gai. Inst. 4, 103:
ideo autem imperio contineri judicia dicuntur, quia tamdiu valent, quamdiu is qui ea praecepit imperium habet,
id. ib. 4, 105; cf. 3, 181 al.—
3.
Milit., the chief command, command.
(α).
Sing.:
victum atque expugnatum oppidum est Imperio atque auspicio Amphitruonis maxime,
Plaut. Am. 1, 1, 37; 1, 1, 41: re impetrata contendunt, ut ipsis summa imperii transdatur, Caes. B. G. 7, 63, 5:
delatam sibi summam imperii,
Suet. Ner. 3:
censet enim etiam ex iis, qui cum imperio sint,
Cic. Fam. 1, 1, 3:
nostri imperii dignitas,
id. ib. 1, 7, 4:
novem annis, quibus in imperio fuit,
Suet. Caes. 25:
legionum curam et imperium alicui demandare,
id. ib. 76:
alicui imperium prorogare,
id. Tib. 30:
imperii tempus explere,
id. Caes. 26: cum imperio aut magistratu, i. e. a military or civil command, Suet. Tib. 12:
qui dabat olim imperium, fasces, etc.,
Juv. 10, 79; cf. in the foll.—
(β).
Plur.:
mandant (cives) imperia, magistratus,
i. e. military and civil commands, Cic. Rep. 1, 31; cf.:
magistratus, imperia, amicitiae anteponere,
id. Lael. 17, 63;
so opp. magistratus,
Suet. Caes. 54; 75; id. Aug. 61.—
b.
Transf.
(α).
Concr.: imperia, i. q. imperatores, commanding officers, commanders, generals:
imperia, potestates, legationes, quom senatus creverit populusve jusserit, ex urbe exeunto,
Cic. Leg. 3, 3, 9:
nacti vacuas ab imperiis Sardiniam et Siciliam,
Caes. B. C. 1, 31, 1; Val. Max. 1, 1, 9.—
(β).
Erat plena lictorum et imperiorum provincia, differta praefectis atque exactoribus, Caes. B. C. 3, 32, 4.—
(γ).
(Acc. to imperator, II. B. 3.) The imperial government, the government:
tandem quasi coactus recepit imperium,
Suet. Tib. 24; 55; 67; id. Calig. 12; 16; 24; id. Claud. 11; 35; 36 et saep.

Lewis & Short latin dictionary > inperium
7 noster

noster stra, strum, pron possess. [nos], our, our own, ours, of us: nostri mores: provincia, i. e. of Rome, Cs.: exemplo maiorum nostrorum, L.: Nostrāpte culpā facimus, T.: qui de nostro omnium interitu cogitant: quoi credas Nostram omnium vitam? T.: amor noster (i. e. nostrum): conubia, with me, V.— Plur n. as subst: Debemur morti nos nostraque, we and all we have, H.— Of us, one of ours, one of us, our friend, ours: Ciceronem nostrum quid tibi commendem?: impedimentis castrisque nostri potiti sunt, i. e. our men, Cs.: ut ait poëta ille noster: hic noster, quem principem ponimus, i. e. he of whom we are speaking: divi, quorum est potestas nostrorum hostiumque, L.: subiectior in diem et horam Invidiae noster, this friend, i. e. myself, H.—In address, dear, good, my friend: o Syre noster, salve, quid fit? T.— Convenient, favorable: nostra loca, L.
* * *
I
nostra, nostrum ADJ

our
II
nostri N M

our men (pl.)

Latin-English dictionary > noster
8 volō

volō (2d pers. vīs, 3d pers. volt or vult, plur. volumus, voltis or vultis, volunt; vīn for vīsne, T., H.; sīs for sī vīs, T., C., L.), voluī, velle [1 VOL-], to will, wish, want, purpose, be minded, determine: Nolo volo, volo nolo rursum, I won't I will, I will I won't again, T.: Nolunt ubi velis, ubi nolis cupiunt ultro, T.: quis est cui velle non liceat? who is not free to wish?: sed ego hoc ipsum velle miserius esse duco quam, etc., i. e. that very ambition: inest velle in carendo, wanting includes wishing: ait rem seriam Velle agere mecum, T.: quod eas quoque nationes adire volebat, Cs.: si haec relinquere voltis, S.: cuicunque nocere volebat, Vestimenta dabat, H.: quid arbitramini Rheginos merere velle ut Venus illa auferatur? would take for, etc.: Fabula quae posci volt et spectata reponi, i. e. which is meant to be in demand, etc., H.: sed licere, si velint, in Ubiorum finibus considere, Cs.: daret utrum vellet, subclamatum est, L.; cf. volo Dolabellae valde desideranti, non reperio quid, i. e. to dedicate some book: neminem notā strenui aut ignavi militis notasse volui, I have decided to mark no one, etc., L.: Sunt delicta quibus ignovisse velimus, i. e. which should be pardoned, H.: edicta mitti ne quis... coisse aut convenisse causā sacrorum velit, L.; cf. Interdico, ne extulisse extra aedīs puerum usquam velis, T.: Oscula praecipue nulla dedisse velis (i. e. noli dare), O.: nostri... leges et iura tecta esse volue<*>unt: sociis maxime lex consultum esse volt: Id nunc res indicium haec facit, quo pacto factum volueris, shows why you wished it to be done, T.: Hannibal non Capuam neglectam volebat, L.: liberis consultum volumus propter ipsos: scin' quid nunc facere te volo? T.: vim volumus exstingui: qui salvam rem p. vellent esse, L.: si vis me flere, H.: qui se ex his minus timidos existimari volebant, Cs.: si me vivom vis, pater, Ignosce, if you wish me to live, T.: soli sunt qui te salvum velint: regnari tamen omnes volebant, that there should be a king, L.: mihi volo ignosci, I wish to be pardoned: quid vis, nisi ut maneat Phanium? T.: velim ut tibi amicus sit: Ducas volo hodie uxorem, T.: volo etiam exquiras quid Lentulus agat?: nullam ego rem umquam in vitā meā Volui quin, etc., I never had any wish in my life, etc., T.: (dixit) velle Hispaniam, he wanted Spain (as a province): nummos volo, I want the money: si amplius obsidum vellet, dare pollicentur, Cs.: pacem etiam qui vincere possunt, volunt, L.: quorum isti neutrum volunt, acknowledge neither: voluimus quaedam, we aspired to certain things: si plura velim, if I wished for more, H.—With acc. of person, to call for, demand, want, wish, desire: Quis me volt? T.: Centuriones trium cohortium me velle postridie: Sosia, Adesdum, paucis te volo (sc. verbis), I want a few words with you, T.: quam volui nota fit arte meā, she whom I love, O.: illam velle uxorem, to want her for a wife, T.—With acc. of person and thing, to want... of, require... from: Num quid aliud me vis? T.: si quid ille se velit, etc., Cs.—With dat. of person for whom a wish is expressed: Praesidium velle se senectuti suae, wants a guard for his old age, T.: nihil est mali quod illa non filio voluerit, she wished her son every misfortune.—Esp., with bene or male: tibi bene ex animo volo, I heartily wish you well, T.: qui mihi male volunt, my enemies, T. —With causā and gen. of person, to be interested in, be concerned for, be well disposed to: te ipsius causā vehementer omnia velle, heartily wish him all success; cf. qui nostrā causā volunt, our friends. —With subj., in softened expressions of desire or command: ego quae in rem tuam sint, ea velim facias (i. e. fac), T.: eum salvere iubeas velim, please salute him: velim mihi ignoscas, I beg your pardon: haec pro causā meā dicta accipiatis velim, L.: Musa velim memores, etc., H.: de Menedemo vellem verum fuisset, I wish it had been true: vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus, I wish I could, etc.; cf. Tum equidem istuc os tuum inpudens videre nimium vellem! I wish I could have seen, etc., T.: Abiit, vah! rogasse vellem, I wish I had asked him, T.: Et vellem, et fuerat melius, V.: vellem tum tu adesses, I wish you could be present: vellem Idibus Martiis me ad cenam invitasses, I wish you had invited, etc.: de tuis velim ut eo sis animo, quo debes esse: quod faxitis, deos velim fortunare, L.: virum me natum vellem, would I had been born a man, T.: Nunc mihi... Vellem, Maeonide, pectus inesse tuum, O.: Te super aetherias errare licentius auras Haud pater ille velit, etc., i. e. volt, V.: velim scire ecquid de te recordere: sed multitudo ea quid animorum... habeat scire velim, L.: nec velim (imitari, etc.) si possim: trīs eos libros maxime nunc vellem, I would like to have.—In concessive phrases with quam, however, however much: quod illa, quam velit sit potens, numquam impetravisset (i. e. quamvis sit potens), however powerful she may be: exspectate facinus quam voltis improbum, never so wicked: quam volent in conviviis faceti sint.—Parenthet., in the phrase, sī vīs (contracted sīs; colloq.), if you please, if you will: paulum opperirier, Si vis, T.: dic, si vis, de quo disputari velis: addam, si vis, animi, etc., if you will.—To intend, purpose, mean, design, be minded, be about: Puerumque clam voluit exstinguere, T.: hostis hostem occidere volui, L.: at etiam eo negotio M. Catonis splendorem maculare voluerunt, it was their purpose: rem Nolanam in ius dicionemque dare voluerat Poeno, L.: idem istuc, si in vilitate largiri voluisses, derisum tuum beneficium esset, if you had offered to grant the same thing during low prices, etc.: sine me pervenire quo volo, let me come to my point, T.: scripsi, quem ad modum quidem volui, etc., as I intended: ego istos posse vincere scio, velle ne scirem ipsi fecerunt, L.: quae ipsi qui scripserunt voluerunt volgo intellegi, meant to be understood by all.—To try, endeavor, attempt, aim: quas (i. e. magnas res) qui impedire volt, is et infirmus est mollisque naturā, et, etc.: audes Fatidicum fallere velle deum? do you dare attempt? O.: His respondere voluit, non lacessere, meant to answer, not to provoke, T.: quid aliud volui dicere? did I mean to say, T.: ait se velle de illis HS LXXX cognoscere, that he meant, i. e. was about: sed plane quid velit nescio.—To resolve, conclude, determine, require: uti tamen tuo consilio volui, concluded to follow your advice: Siculi... me defensorem calamitatum suarum... esse voluerunt: si a me causam hanc vos (iudices) agi volueritis, if you resolve.—Ellipt.: veremur quidem vos, Romani, et, si ita voltis, etiam timemus, L.: cadentque vocabula, si volet usus (i. e. ea cadere), H.—To be willing, be ready, consent, like, acquiesce: ei laxiorem diem daturos, si venire ad causam dicendam vellet, L.: qui se ait philosophari velle, that he liked philosophizing: Patri dic velle, that you consent (sc. uxorem ducere), T.: cum alter verum audire non volt, refuses: obtinuere ut (tribuni) tribuniciae potestatis virīs salubrīs vellent rei p. esse, to permit the tribunitian power to be useful to the republic, L.: cum P. Attio agebant ne suā pertinaciā omnium fortunas perturbari vellet, Cs.: duodecim tabulae furem interfici inpune voluerunt.—To do voluntarily, act intentionally: si voluit accusare, pietati tribuo; si iussus est, necessitati, if he accused of his own free will: (quaeritur) sitne oratoris risum velle movere, on purpose; cf. tu selige tantum, Me quoque velle velis, anne coactus amem, O.—To be of opinion, imagine, consider, think, mean, pretend, claim, hold, assert, assume: ergo ego, inimicus, si ita voltis, homini, amicus esse rei p. debeo: erat Mars alter, ut isti volunt, L.: isto ipso in genere in quo aliquid posse vis, in which you imagine you have some influence: in hoc homo luteus etiam callidus ac veterator esse volt, pretends to be: est genus hominum qui esse primos se omnium rerum volunt, Nec sunt, T.: si quis—quod illi volunt invidiosius esse—Claudius diceret, L.: voltis, nihil esse in naturā praeter ignem: si tam familiaris erat Clodiae quam tu esse vis, as you say he is: quae ego vellem non esse oratoris, what I claimed to be beyond the orator's province: restat ut omnes unum velint, are of one opinion: bis sumpsit quod voluit, i. e. begged the question.—In interrog. clause with quid, to mean, signify, intend to say, mean to express: sed tamen intellego quid velit: quid tibi vis? what do you mean by all this? T.: pro deum fidem, quid vobis voltis? L.: quid sibi vellet (Caesar)? cur in suas possessiones veniret? Cs.: avaritia senilis quid sibi velit, non intellego, what is the meaning of the phrase: tacitae quid volt sibi noctis imago? O.—With weakened force, as an auxiliary, or in periphrasis, will, shall: illa enim (ars) te, verum si loqui volumus, ornaverat: eius me compotem facere potestis, si meminisse voltis, etc., L.: Vis tu urbem feris praeponere silvis? will you prefer, etc., H.: tu tantum fida sorori Esse velis, i. e. fida sis, O.: si id confiteri velim, tamen istum condemnetis necesse est, if I should acknowledge: si quis velit ita dicere... nihil dicat, chooses to say, etc.: quā re oratos vos omnīs volo Ne, etc., T.: Esse salutatum volt te mea littera primum, O.—Redundant after noli or nolite: nolite, iudices, hunc velle maturius exstingui volnere vestro quam suo fato, do not resolve.—Of expressions of authority, to determine, resolvē, decree, demand, require, enact: utrum populus R. eum (honorem) cui velit, deferat: senatus te voluit mihi nummos dare: exercitūs quos contra se aluerint velle dimitti, Cs.: quid fieri velit praecipit, gives his orders, Cs.: sacra Cereris summā maiores nostri religione confici voluerunt, i. e. established the custom of celebrating: nostri maiores... insui voluerunt in culeum vivos, etc., made a law, that, etc.: Corinthum exstinctum esse voluerunt, should be (and remain) destroyed: volo ut mihi respondeas, I require you to answer: nuntia Romanis, Caelestes ita velle, ut Roma caput terrarum sit, L. —Esp., in the formula of asking a vote upon a law or decree: novos consules ita cum Samnite gerere bellum velitis, ut omnia ante nos bella gesta sunt, L.: plebes sic iussit—quod senatus... censeat, id volumus iubemusque, L.—To choose rather, prefer: a multis (studiis) eligere commodissimum quodque, quam sese uni alicui velle addicere: malae rei quam nullius duces esse volunt, L.
* * *
I
velle, volui, - V

wish, want, prefer; be willing, will
II
volare, volavi, volatus V

fly
III
volonis N M

volunteers (pl.); (in the Second Punic War)

Latin-English dictionary > volō
9 capio

1.
căpĭo, cepi, captum (old fut. perf. capso, Plaut. Bacch. 4, 4, 61: capsit, Enn. ap. Non. p. 66, 27, or Ann. v. 324 Vahl.; Plaut. Ps. 4, 3, 6; Att. ap. Non. p. 483, 12, or Trag. Rel. v. 454 Rib.; Paul. ex. Fest. p. 57 Mull.:
capsimus,
Plaut. Rud. 2, 1, 15: capsis, acc. to Cic. Or. 45, 154, = cape si vis, but this is an error; cf. Quint. 1, 5, 66; old perf. cepet, Col. Rostr. 5; v. Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 170), 3, v. a. [cf. kôpê, handle; Lat. capulum; Engl. haft; Germ. Heft; Sanscr. root hri-, take; cf. Gr. cheir, Engl. and Germ. hand, and Goth. hinthan, seize].
I.
Lit.
A.
In gen., to take in hand, take hold of, lay hold of, take, seize, grasp (cf.:
sumo, prehendo): si hodie hercule fustem cepero aut stimulum in manum,
Plaut. Aul. 1, 1, 9:
cape hoc flabellum,
Ter. Eun. 3, 5, 47:
cepit manibus tympanum,
Cat. 6, 3, 8:
tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis,
Verg. A. 2, 717:
cape saxa manu, cape robora, pastor,
id. G. 3, 420:
flammeum,
Cat. 61, 8:
acria pocula,
Hor. S. 2, 6, 69:
lora,
Prop. 3 (4), 9, 57:
baculum,
Ov. M. 2, 789:
colum cum calathis,
id. ib. 12, 475:
florem ternis digitis,
Plin. 24, 10, 48, § 81:
pignera,
Liv. 3, 38, 12; Dig. 48, 13, 9, § 6; Gai Inst. 4, 29:
ut is in cavea pignus capiatur togae,
Plaut. Am. prol. 68: rem manu, Gai Inst. 1, 121:
rem pignori,
Dig. 42, 1, 15, § 7; cf. ib. 42, 1, 15, § 4:
scutum laeva,
Plin. 33, 1, 4, § 13:
capias tu illius vestem,
Ter. Eun. 2, 3, 79: cape vorsoriam, seize the sheet, i. e. take a tack, turn about, Plaut. Trin. 4, 3, 19.—Very freq. of arms (cf. sumo); so in gen.: arma, to take up arms, i. e. engage in war or battle, Cic. Rab. Perd. 7, 20 sq.; 9, 27; 11, 31; id. Planc. 36, 88; id. Phil. 4, 3, 7; Caes. B.G. 5, 26; 7, 4; Sall. C. 27, 4; 30, 1; 33, 2; 52, 27; id. J. 38, 5; 102, 12; Ov. M. 3, 115 sq.; 12, 91; 13, 221;
and of particular weapons: ensem,
Ov. M. 13, 435:
tela,
id. ib. 3, 307; 5, 366 et saep.—Of food, to take, partake of:
quicum una cibum Capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 61; Ter. Eun. 2, 3, 77; Sall. J. 91, 2:
lauti cibum capiunt,
Tac. G. 22.—
B.
In partic.
1.
Of living objects.
a.
To take into possession, take captive, seize, make prisoner.
(α).
Of persons:
oppidum expugnavimus, et legiones Teleboarum vi pugnando cepimus,
Plaut. Am. 1, 1, 258: summus ibi capitur meddix, occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Mull. (Ann. v. 296 Vahl.):
quoniam belli nefarios duces captos jam et comprehensos tenetis,
Cic. Cat. 3, 7, 16:
ibi Orgetorigis filia atque unus e filiis captus est,
Caes. B. G. 1, 26:
reges capiuntur,
Lucr. 4, 1013; Tac. A. 4, 33:
capta eo proelio tria milia peditum dicuntur,
Liv. 22, 49, 18:
quos Byzantii ceperat,
Nep. Paus. 2, 3; id. Alcib. 9, 2; id. Dat. 2, 5; Quint. 6, 3, 61:
captos ostendere civibus hostes,
Hor. Ep. 1, 17, 33:
captus Tarento Livius,
Cic. Brut. 18, 72:
servus ex hoste captus,
Quint. 5, 10, 67.—Hence, P. a. as subst.: captus, i, m., = captivus, a prisoner, captive:
in captos clementia uti,
Nep. Alcib. 5, 7:
inludere capto,
Verg. A. 2, 64:
quae sit fiducia capto,
id. ib. 2, 75:
ex captorum numero,
Liv. 28, 39, 10; Tac. A. 6, 1; 12, 37; 15, 1.—Also, capta, ae, f., a female captive:
dicam hanc esse captam ex Caria, Ditem ac nobilem,
Ter. Heaut. 3, 3, 47.—
(β).
Of animals, birds, fish, etc., to catch, hunt down, take: quid hic venatu non cepit? Varr. ap. Non. p. 253, 31:
si ab avibus capiundis auceps dicatur, debuisse ajunt ex piscibus capiundis, ut aucupem, sic piscicupem dici,
id. L. L. 8, § 61 Mull.:
hic jaculo pisces, illa capiuntur ab hamis,
Ov. A. A. 1, 763:
neque quicquam captum'st piscium,
Plaut. Rud. 2, 1, 12; cf.:
nisi quid concharum capsimus,
id. ib. v. 18; Cic. Off. 3, 14, 58; Plin. 33, 1, 6, § 27: acipenserem, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:
cervum,
Phaedr. 1, 5, 5; cf.:
hic (Nereus) tibi prius vinclis capiendus,
Verg. G. 4, 396.—
b.
To win, captivate, charm, allure, enchain, enslave, fascinate; mostly with abl. of means: Ph. Amore ardeo. Pa. Quid agas? nisi ut te redimas captum quam queas Minumo, Ter. Eun. 1, 1, 29:
quod insit in iis aliquid probi, quod capiat ignaros,
Cic. Off. 3, 3, 15: [p. 284] animum adulescentis... pellexit eis omnibus rebus, quibus illa aetas capi ac deleniri potest, id. Clu. 5, 13:
quamvis voluptate capiatur,
id. Off. 1, 30, 105; Quint. 5, 11, 19:
quem quidem adeo sua cepit humanitate,
Nep. Alcib. 9, 3:
secum habuit Pomponium, captus adulescentis et humanitate et doctrina,
id. Att. 4, 1:
nec bene promeritis capitur (deus), nec tangitur ira,
Lucr. 2, 651: ut pictura poesis;
erit quae si propius stes Te capiat magis, et quaedam si longius abstes,
Hor. A. P. 362:
hunc capit argenti splendor,
id. S. 1, 4, 28:
te conjux aliena capit,
id. ib. 2, 7, 46:
Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis,
Prop. 1, 1, 1:
carmine formosae, pretio capiuntur avarae,
Tib. 3, 1, 7:
munditiis capimur,
Ov. A. A. 3, 133; id. M. 4, 170; 6, 465; 7, 802; 8, 124; 8, 435; 9, 511; 10, 529;
14, 373: amore captivae victor captus,
Liv. 30, 12, 18:
dulcedine vocis,
Ov. M. 1, 709; 11, 170:
voce nova,
id. ib. 1, 678:
temperie aquarum,
id. ib. 4, 344:
(bos) herba captus viridi,
Verg. E. 6, 59:
amoenitate loci,
Tac. A. 18, 52:
auro,
Hor. C. 2, 18, 36:
neque honoris neque pecuniae dulcedine sum captus,
Cic. Fam. 11, 28, 2:
splendore hominis,
id. Fin. 1, 13, 42: ne oculis quidem captis in hanc fraudem decidisti;
nam id concupisti quod numquam videras,
id. Verr. 2, 4, 45, § 102.—
c.
To cheat, seduce, deceive, mislead, betray, delude, catch:
sapientis hanc vim esse maximam, cavere ne capiatur, ne fallatur videre,
Cic. Ac. 2, 20, 66:
injurium autem'st ulcisci advorsarios? Aut qua via te captent eadem ipsos capi?
Ter. Hec. 1, 1, 16: uti ne propter te fidemque tuam captus fraudatusque sim, form. ap. Cic. Off. 3, 17, 70:
eodem captus errore quo nos,
involved in the same error, Cic. Phil. 12, 2, 6; id. ap. Non. p. 253, 25; cf.:
ne quo errore milites caperentur,
Liv. 8, 6, 16:
capere ante dolis Reginam,
Verg. A. 1, 673:
captique dolis lacrimisque coactis (Sinonis),
id. ib. 2, 196:
ubi me eisdem dolis non quit capere,
Sall. J. 14, 11:
adulescentium animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,
id. C. 14, 5:
capi alicujus dolo,
Nep. Dat. 10, 1:
dolum ad capiendos eos conparant,
Liv. 23, 35, 2:
quas callida Colchis (i.e. Medea) amicitiae mendacis imagine cepit,
Ov. M. 7, 301.—
d.
To defeat, convict, overcome in a suit or dispute (rare):
tu si me impudicitiae captas, non potes capere,
Plaut. Am. 2, 2, 189:
tu caves ne tui consultores, ille ne urbes aut castra capiantur (cf. B. 2. b. infra),
Cic. Mur. 9, 22:
callidus et in capiendo adversario versutus (orator),
id. Brut. 48, 178.—
e.
To deprive one of his powers or faculties, to harm.
(α).
Of the physical powers, to lame, mutilate, maim, impair or weaken in the limbs, senses, etc. (only pass. capi, and esp. in part. perf. captus):
mancus et membris omnibus captus ac debilis,
Cic. Rab. Perd. 7, 21:
ipse Hannibal... altero oculo capitur,
loses an eye, Liv. 22, 2, 11:
captus omnibus membris,
id. 2, 36, 8:
capti auribus et oculis metu omnes torpere,
id. 21, 58, 5:
oculis membrisque captus,
Plin. 33, 4, 24, § 83:
congerantur in unum omnia, ut idem oculis et auribus captus sit,
Cic. Tusc. 5, 40, 117:
si captus oculis sit, ut Tiresias fuit,
id. Div. 2, 3, 9; Verg. G. 1, 183:
habuit filium captum altero oculo,
Suet. Vit. 6:
censorem Appium deum ira post aliquot annos luminibus captum,
Liv. 9, 29, 11; Val. Max. 1, 1, 17:
lumine,
Ov. F. 6, 204:
princeps pedibus captus,
Liv. 43, 7, 5; cf.:
captum leto posuit caput,
Verg. A. 11, 830;
and of the mole: aut oculis capti fodere cubilia talpae,
id. G. 1, 183.—
(β).
Of the mental powers, to deprive of sense or intellect; only in part. perf. captus, usu. agreeing with pers. subj., and with abl. mente, silly, insane, crazy, crazed, lunatic, mad:
labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,
Cic. Off. 1, 27, 94:
vino aut somno oppressi aut mente capti,
id. Ac. 2, 17, 53; Quint. 8, 3, 4;
rarely mentibu' capti,
Lucr. 4, 1022; so,
animo,
Sen. Herc. Fur. 107; very rarely with gen.:
captus animi,
Tac. H. 3, 73.— Absol.:
virgines captae furore,
Liv. 24, 26, 12.—Less freq. agreeing with mens or animus:
viros velut mente capta cum jactatione fanatica corporis vaticinari,
Liv. 39, 13, 12:
captis magis mentibus, quam consceleratis similis visa,
id. 8, 18, 11; cf.:
capti et stupentes animi,
id. 6, 36, 8.—
f.
To choose, select, elect, take, pick out, adopt, accept a person for a particular purpose or to sustain a particular office or relation:
de istac sum judex captus,
Plaut. Merc. 4, 3, 33:
Aricini atque Ardeates de ambiguo agro... judicem populum Romanum cepere,
Liv. 3, 71, 2:
me cepere arbitrum,
Ter. Heaut. 3, 1, 91:
te mihi patronam capio, Thais,
id. Eun. 5, 2, 48:
quom illum generum cepimus,
id. Hec. 4, 1, 22; cf.:
non, si capiundos mihi sciam esse inimicos omnis homines,
make them enemies thereby, id. And. 4, 2, 12:
si quis magistrum cepit ad eam rem inprobum,
id. ib. 1, 2, 21.—So the formula of the Pontifex Maximus, in the consecration of a vestal virgin: sacerdotem Vestalem, quae sacra faciat... ita te, Amata, capio, Fab. Pict. ap. Gell. 1, 12, 14; cf.:
plerique autem capi virginem solam debere dici putant, sed flamines quoque Diales, item pontifices et augures capi dicebantur,
Gell. 1, 12, 15:
jam ne ea causa pontifex capiar?... ecquis me augurem capiat? Cat. ib. § 17: Amata inter capiendum a pontifice maximo appellatur, quoniam, quae prima capta est, hoc fuisse nomen traditum est, Gell. ib. § 19: rettulit Caesar capiendam virginem in locum Occiae,
Tac. A. 2, 86; 4, 16; 15, 22:
religio, quae in annos singulos Jovis sacerdotem sortito capi jubeat,
Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:
C. Flaccus flamen captus a P. Licinio pontifice maximo erat,
Liv. 27, 8, 5 Weissenb. ad loc.—
2.
Of places.
a.
To occupy, choose, select, take possession of, enter into; mostly milit. t. t., to take up a position, select a place for a camp, etc.:
loca capere, castra munire,
Caes. B. G. 3, 23:
castris locum capere,
Liv. 9, 17, 15; Suet. Aug. 94 fin.:
locum capere castris,
Quint. 12, 2, 5:
ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causa cessisse videar,
Cic. de Or. 2, 72, 294:
ad Thebanos transfugere velle, et locum extra urbem editum capere,
Nep. Ages. 6, 2:
nocte media profectus, ut locum quem vellet, priusquam hostes sentirent, caperet,
Liv. 34, 14, 1:
neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse,
id. 35, 14, 9:
erat autem Philopoemen praecipuae in ducendo agmine locisque capiendis solertiae atque usus,
id. 35, 28, 1:
locum cepere paulo quam alii editiorem,
Sall. J. 58, 3:
duces, ut quisque locum ceperat, cedere singulos,
Dict. Cret. 2, 46; so,
of position on the battle-field: quod mons suberat, eo se recipere coeperunt. Capto monte, etc.,
Caes. B. G. 1, 25:
tenuit non solum ales captam semelsedem, sed, etc.,
Liv. 7, 26, 5:
quem quis in pugnando ceperat locum, eum amissa anima corpore tegebat,
Flor. 4, 1; Sall. C. 61, 2; rarely with dat. of pers.:
tumulum suis cepit,
Liv. 31, 41, 9, for a tomb: LOCVM SIBI MONVMENTO CEPIT. Inscr. Grut. 346, 6;
for taking the auspices' se (Gracchum) cum legeret libros, recordatum esse, vitio sibi tabernaculum captum fuisse,
Cic. N. D. 2, 4, 11; cf.:
Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt,
Liv. 1, 6, 4;
for refuge: omnes Samnitium copiae montes proximos fuga capiunt,
id. 9, 43, 20:
Anchises natum Conventus trahit in medios... Et tumulum capit,
Verg. A. 6, 753; 12, 562:
ante locum capies oculis ( = eliges),
Verg. G. 2, 230 Serv. ad loc.: nunc terras ordine longo Aut capere aut captas jam despectare videntur (cycni), to select places on which to light, or to be just settling down on places already selected, id. A. 1, 396 Forbig. ad loc.—
b.
To take by force, capture, storm, reduce, conquer, seize:
invadam extemplo in oppidum antiquom: Si id capso, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 4, 61: oppidum vi, Cat. ap. Charis. 2, p. 191 P.:
MACELLAM OPPVGNANDO,
Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:
CORSICAM,
Inscr. Orell. 551: oppida, Enn. ap. Prisc. 9, p. 868 P. (Ann. v. 487 Vahl.):
ad alia oppida pergit, pauca repugnantibus Numidis capit,
Sall. J. 92, 3; Prop. 3, 4 (4, 3), 16:
Troja capta,
Liv. 1, 1, 1; Hor. S. 2, 3, 191: Coriolos. Liv. 3, 71, 7:
urbem opulentissimam,
id. 5, 20, 1:
ante oppidum Nolam fortissuma Samnitium castra cepit,
Cic. Div. 1, 33, 72:
castra hostium,
Nep. Dat. 6, 7:
concursu oppidanorum facto scalis vacua defensoribus moenia capi possent,
Liv. 42, 63, 6:
plurimas hostium vestrorum in Hispania urbes,
id. 28, 39, 10:
sedem belli,
Vell. 2, 74, 3; cf. Cic. Mur. 9, 22 (B. 1. d. supra).— Trop.:
oppressa captaque re publica,
Cic. Dom. 10, 26: qui, bello averso ab hostibus, patriam suam cepissent, Liv. 3, 50, 15.—
c.
To reach, attain, arrive at, betake one ' s self to (mostly by ships, etc.):
insulam capere non potuerant,
Caes. B. G. 4, 26 fin.:
onerariae duae eosdem quos reliqui portus capere non potuerunt,
id. ib. 4, 36:
accidit uti, ex iis (navibus) perpaucae locum caperent,
id. ib. 5, 23:
nostrae naves, cum ignorarent, quem locum reliquae cepissent,
id. B. C. 3, 28: praemiis magnis propositis, qui primus insulam cepisset, Auct. B. Alex. 17.— Trop.:
qui... tenere cursum possint et capere otii illum portum et dignitatis,
Cic. Sest. 46, 99.—
3.
Of things of value, property, money, etc.
a.
In gen., to take, seize, wrest, receive, obtain, acquire, get, etc.:
AVRVM, ARGENTVM,
Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:
de praedonibus praedam capere,
Plaut. Truc. 1, 2, 14:
agros de hostibus,
Cic. Dom. 49, 128:
ut ager ex hostibus captus viritim divideretur,
Liv. 4, 48, 2:
quinqueremem una cum defensoribus remigibusque, Auct. B. Alex. 16, 7: naves,
Nep. Con. 4, 4:
classem,
id. Cim. 2, 2:
magnas praedas,
id. Dat. 10, 2:
ex hostibus pecuniam,
Liv. 5, 20, 5; cf.:
e nostris spolia cepit laudibus, Cic. poet. Tusc. 2, 9, 22: signum ex Macedonia,
id. Verr. 2, 4, 58, § 149:
signum pulcherrimum Carthagine captum,
id. ib. 2, 4, 38, §
82: sed eccam ipsa egreditur, nostri fundi calamitas: nam quod nos capere oportet, haec intercipit,
Ter. Eun. 1, 1, 35:
cape cedo,
id. Phorm. 5, 8, 57:
ut reliqui fures, earum rerum quas ceperunt, signa commutant,
Cic. Fin. 5, 25, 74:
majores nostri non solum id, quod de Campanis (agri) ceperant, non imminuerunt, etc.,
id. Agr. 2, 29, 81:
te duce ut insigni capiam cum laude coronam,
Lucr. 6, 95.—With abstr. objects:
paupertatem adeo facile perpessus est, ut de republica nihil praeter gloriam ceperit,
Nep. Epam. 3, 4:
ut ceteri, qui per eum aut honores aut divitias ceperant,
id. Att. 7, 2:
quoniam formam hujus cepi in me et statum,
assumed, Plaut. Am. 1, 1, 110:
quare non committeret, ut is locus ex calamitate populi Romani nomen caperet,
Caes. B. G. 1, 13:
regnum Tiberinus ab illis Cepit,
succeeded to, Ov. M. 14, 615.—
b.
In particular connections.
(α).
With pecuniam (freq. joined with concilio; v. infra), to take illegally, exact, extort, accept a bribe. take blackmail, etc., esp. of magistrates who were accused de pecuniis repetundis:
his ego judicibus non probabo C. Verrem contra leges pecuniam cepisse?
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:
HS. quadringentiens cepisse te arguo contra leges,
id. ib. 2, 2, 10, § 26; cf.:
quicquid ab horum quopiam captum est,
id. ib. §
27: tamen hae pecuniae per vim atque injuriam tuam captae et conciliatae tibi fraudi et damnationi esse deberent,
id. ib. 2, 3, 40, §
91: utrum (potestis), cum judices sitis de pecunia capta conciliata, tantam pecuniam captam neglegere?
id. ib. 2, 3, 94, §
218: quid est aliud capere conciliare pecunias. si hoc non est vi atque imperio cogere invitos lucrum dare alteri?
id. ib. 2, 3, 30, §
71: sequitur de captis pecuniis et de ambitu,
id. Leg. 3, 20, 46:
ita aperte cepit pecunias ob rem judicandam, ut, etc.,
id. Fin. 2, 16, 54:
quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,
id. Clu. 42, 120:
nondum commemoro rapinas, non exactas pecunias, non captas, non imperatas,
id. Pis. 16, 38:
si quis ob rem judicandam pecuniam cepisset... neque solum hoc genus pecuniae capiendae turpe, sed etiam nefarium esse arbitrabantur,
id. Rab. Post. 7, 16; id. N. D. 3, 30, 70; Sall. J. 32, 1:
ab regibus Illyriorum,
Liv. 42, 45, 8:
saevitiae captarumque pecuniarum teneri reum,
Tac. A. 3, 67; 4, 31.—
(β).
Of inheritance and bequest, to take, inherit, obtain, acquire, get, accept:
si ex hereditate nihil ceperit,
Cic. Off, 3, 24, 93:
qui morte testamentove ejus tantundem capiat quantum omnes heredes,
id. Leg. 2, 19, 48:
abdicatus ne quid de bonis patris capiat,
Quint. 3, 6, 96:
aut non justum testamentum est, aut capere non potes,
id. 5, 14, 16:
si capiendi Jus nullum uxori,
Juv. 1, 55:
qui testamentum faciebat, ei, qui usque ad certum modum capere potuerat, legavit, etc.,
Dig. 22, 3, 27: quod ille plus capere non poterat, ib. fin.:
qui ex bonis testatoris solidum capere non possit,
ib. 28, 6, 6; 39, 6, 30.—
(γ).
Of regular income, revenue, etc., rents, tolls, profits, etc., to collect, receive, obtain: nam ex [p. 285] eis praediis talenta argenti bina Capiebat statim, Ter. Phorm. 5, 3, 7:
capit ille ex suis praediis sexcenta sestertia, ego centena ex meis,
Cic. Par. 6, 3, 49:
stipendium jure belli,
Caes. B. G. 1, 28:
quinquagena talenta vectigalis ex castro,
Nep. Alcib. 9, 4:
vectigal ex agro eorum capimus,
Liv. 28, 39, 13:
quadragena annua ex schola,
Suet. Gram. 23:
si recte habitaveris... fundus melior erit... fructus plus capies,
Cato, R. R. 4, 2.—
C.
Trop.
1.
Of profit, benefit, advantage, to take, seize, obtain, get, enjoy, reap (mostly in phrase fructum capere):
metuit semper, quem ipsa nunc capit Fructum, nequando iratus tu alio conferas,
Ter. Eun. 3, 1, 59:
honeste acta superior aetas fructus capit auctoritatis extremos,
Cic. Sen. 18, 62:
ex iis etiam fructum capio laboris mei,
id. Div. 2, 5:
ex quibus (litteris) cepi fructum duplicem,
id. Fam. 10, 5, 1:
multo majorem fructum ex populi existimatione illo damnato cepimus, quam ex ipsius, si absolutus esset, gratia cepissemus,
id. Att. 1, 4, 2:
fructum immortalem vestri in me et amoris et judicii,
id. Pis. 14, 31:
aliquem fructum dulcedinis almae,
Lucr. 2, 971; 5, 1410; Luc. 7, 32.—In other connections:
quid ex ea re tandem ut caperes commodi?
Ter. Eun. 3, 5, 25:
utilitates ex amicitia maximas,
Cic. Lael. 9, 32:
usuram alicujus corporis,
Plaut. Am. prol. 108.—
2.
Of external characteristics, form, figure, appearance, etc., to take, assume, acquire, put on:
gestum atque voltum novom,
Ter. Phorm. 5, 6, 50 ' faciem aliquam cepere morando, Ov. M. 1, 421; 13, 605:
figuras Datque capitque novas,
id. ib. 15, 309:
formam capit quam lilia,
id. ib. 10, 212; cf.:
duritiam ab aere,
id. ib. 4, 751.— Transf., of plants, etc.:
radicem capere,
to take root, Cato, R. R. 51:
cum pali defixi radices cepissent,
Plin. 17, 17, 27, § 123:
siliculam capere,
Varr. R. R. 1, 23, 3:
maturitatem capere,
Col. 4, 23, 1:
radix libere capit viris,
Plin. 17, 21, 35, § 161:
vires cepisse nocendi,
Ov. M. 7, 417:
(telinum) rursus refrigeratum odorem suum capit,
Plin. 13, 1, 2, § 13.—
3.
Of mental characteristics, habits, etc., to take, assume, adopt, cultivate, cherish, possess:
cape sis virtutem animo et corde expelle desidiam tuo,
Plaut. Trin. 3, 2, 24:
qua re si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, si avi prudentiam ad prospiciendas insidias, etc.,
Cic. Verr. 1, 17, 52:
aliquando, patres conscripti, patrium animum virtutemque capiamus,
id. Phil. 3, 11, 29:
consuetudinem exercitationemque,
id. Off. 1, 18, 59:
misericordiam,
id. Quint. 31, 97:
quam (adsuetudinem) tu dum capias, taedia nulla fuge,
Ov. A. A. 2, 346:
disciplinam principum,
Plin. Pan. 46. —With dat.:
quorum animis avidis... neque lex neque tutor capere est qui possit modum,
Plaut. Aul. 3, 5, 14 Wagn. ad loc.—
4.
Of offices, employments, duties, etc., = suscipio, to undertake, assume, enter upon, accept, take upon one ' s self, etc.:
nam olim populi prius honorem capiebat suffragio, Quam magistro desinebat esse dicto oboediens,
Plaut. Bacch. 3, 3, 34:
o Geta, provinciam Cepisti duram,
Ter. Phorm. 1, 2, 23:
in te cepi Capuam, non quo munus illud defugerem,
took command at Capua, Cic. Att. 8. 3, 4:
consulatum,
id. Pis. 2, 3; Sall. J. 63, 2:
honores,
Nep. Att. 7, 2; Suet. Aug. 26:
imperium,
id. Claud. 10:
magistratum,
Cic. Imp. Pomp. 21, 62; Liv. 2, 33, 1; Suet. Aug. 2:
magistratus,
Sall. H. 1, 41, 21 Dietsch; Nep. Phoc. 1, 1; Suet. Caes. 75:
capiatque aliquis moderamina (navis),
Ov. M. 3, 644:
rerum moderamen,
id. ib. 6, 677:
pontificatum maximum,
Suet. Vit. 11:
rem publicam,
Sall. C. 5, 6:
neve cui patrum capere eum magistratum liceret,
Liv. 2, 33, 1:
ut ceperat haud tumultuose magistratum majore gaudio plebis, etc.,
id. 5, 13, 2.—Rarely with dat. of pers., to obtain for, secure for:
patres praeturam Sp. Furio Camillo gratia campestri ceperunt,
Liv. 7, 1, 2.—
5.
In gen., of any occupation, work, or undertaking, to begin, enter upon, take, undertake, etc.:
augurium ex arce,
Liv. 10, 7, 10:
augurium capienti duodecim se vultures ostenderunt,
Suet. Aug. 95; id. Vesp. 11:
omen,
Cic. Div. 1, 46, 104:
in castris Romanis cum frustra multi conatus ad erumpendum capti essent,
Liv. 9, 4, 1:
rursus impetu capto enituntur,
id. 2, 65, 5; Quint. 6, 1, 28; Suet. Aug. 42; id. Calig. 43: cursum, id. Oth. 6:
a quibus temporibus scribendi capiatur exordium,
Cic. Leg. 1, 3, 8:
experimentum eorum inversa manu capitur,
Plin. 13, 2, 3, § 19 ( poet.):
nec vestra capit discordia finem,
Verg. A. 10, 106:
fugam,
to take to flight, flee, Caes. B. G. 7, 26; so, capere impetum, to take a start, gather momentum:
ad impetum capiundum modicum erat spatium,
Liv. 10, 5, 6; cf.:
expeditionis Germanicae impetum cepit,
suddenly resolved to make, Suet. Calig. 43: capere initium, to begin:
ea pars artis, ex qua capere initium solent,
Quint. 2, 11, 1.— Transf., of place:
eorum (finium) una pars, quam Gallos optinere dictum est, initium capit a flumine Rhodano,
Caes. B. G. 1, 1:
a dis inmortalibus sunt nobis agendi capienda primordia,
Cic. Leg. 2, 3, 7.—
6.
Of an opportunity or occasion, to seize, embrace, take:
si occassionem capsit,
Plaut. Ps. 4, 3, 6:
si lubitum fuerit, causam ceperit,
Ter. And. 1, 3, 8:
quod tempus conveniundi patris me capere suadeat,
Ter. Phorm. 5, 4, 9:
si satis commode tempus ad te cepit adeundi,
Cic. Fam. 11, 16, 1.—
7.
Of operations of the mind, resolutions, purposes, plans, thoughts, etc., to form, conceive, entertain, come to, reach:
quantum ex ipsa re conjecturam cepimus,
Ter. Heaut. 2, 3, 25 MSS. (Fleck. al. ex conj. fecimus); Varr. R. R. 3, 16, 32:
cum jam ex diei tempore conjecturam ceperat,
Caes. B. G. 7, 35:
hujusce rei conjecturam de tuo ipsius studio, Servi, facillime ceperis,
Cic. Mur. 4, 9.— Absol.:
conjecturam capere,
Cic. Div. 1, 57, 130:
nec quid corde nunc consili capere possim, Scio,
Plaut. Merc. 2, 3, 12:
capti consili memorem mones,
id. Stich 4, 1, 72:
quo pacto porro possim Potiri consilium volo capere una tecum,
Ter. Eun. 3, 5, 66; 5, 2, 28:
temerarium consilium,
Liv. 25, 34, 7:
tale capit consilium,
Nep. Eum. 9, 3.— With inf.:
confitendum... eadem te hora consilium cepisse hominis propinqui fortunas funditus evertere,
Cic. Quint. 16, 53; Caes. B. G. 7, 71 init. —With ut:
subito consilium cepi, ut exirem,
Cic. Att. 7, 10 init. —With gen. gerund. (freq.):
legionis opprimendae consilium capere,
Caes. B. G. 3, 2:
obprimundae reipublicae consilium cepit,
Sall. C. 16, 4.—With sibi:
si id non fecisset, sibi consilium facturos,
Caes. B. C. 2, 20:
ut ego rationem oculis capio,
Plaut. Ps. 2, 2, 2:
cepi rationem ut, etc.,
Ter. Heaut. 5, 2, 11.—
8.
Of examples, instances, proofs, etc., to take, derive, draw, obtain:
ex quo documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum,
Cic. Phil. 11, 2, 5:
quid istuc tam mirum'st, de te si exemplum capit? Ter And. 4, 1, 26: exemplum ex aliqua re,
Cic. Lael. 10, 33:
praesagia a sole,
Plin. 18, 35, 78, § 341:
illud num dubitas quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura?
Cic. Tusc. 1, 14, 32.—
9.
Of impressions, feelings, etc., to take, entertain, conceive, receive, be subjected to, suffer, experience, etc.:
tantum laborem capere ob talem filium?
Ter. And. 5, 2, 29:
omnes mihi labores fuere quos cepi leves,
id. Heaut. 2, 4, 19:
laborem inanem ipsus capit,
id. Hec. 3, 2, 9:
ex eo nunc misera quem capit Laborem!
id. And. 4, 3, 4: miseriam omnem ego capio;
hic potitur gaudia,
id. Ad. 5, 4, 22:
satietatem dum capiet pater Illius quam amat,
Plaut. Am. 1, 2, 10:
plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,
id. ib. 2, 2, 9:
cum illa quacum volt voluptatem capit,
id. ib. prol. 114:
angor iste, qui pro amico saepe capiendus est,
Cic. Lael. 13, 48:
quae (benevolentia) quidem capitur beneficiis maxime,
id. Off. 2, 9, 32:
laetitiam quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum,
id. Fin. 2, 30, 96:
lenire desiderium quod capiebat e filio,
id. Sen. 15, 54:
opinione omnium majorem animo cepi dolorem,
id. Brut. 1, 1:
itaque cepi voluptatem, tam ornatum virum fuisse in re publica,
id. ib. 40, 147:
ex civibus victis gaudium meritum capiam,
Liv. 27, 40, 9:
ne quam... invidiam apud patres ex prodiga largitione caperet,
id. 5, 20, 2:
ad summam laetitiam meam, quam ex tuo reditu capio, magnus illius adventu cumulus accedet,
id. Att. 4, 19, 2 (4, 18, 3):
laetitia, quam oculis cepi justo interitu tyranni,
id. ib. 14, 14, 4:
ex praealto tecto lapsus matris et adfinium cepit oblivionem,
lost his memory, Plin. 7, 24, 24, § 90: virtutis opinionem, Auct. B. G. 8, 8: somnum, Cic. Tusc. 4, 19, 44: taedium vitae, Nep. ap. Gell. 6 (7), 18, 11:
maria aspera juro Non ullum pro me tantum (me) cepisse timorem, Quam, etc.,
Verg. A. 6, 352 Forbig. ad loc.:
et in futurum etiam metum ceperunt,
Liv. 33, 27, 10:
voluptatem animi,
Cic. Planc. 1, 1:
malis alienis voluptatem capere laetitiae (cum sit),
id. Tusc. 4, 31, 66:
quaeque mihi sola capitur nunc mente voluptas,
Ov. P. 4, 9, 37.—
10.
Transf., with the feelings, experience, etc., as subj., to seize, overcome, possess, occupy, affect, take possession of, move, etc. (cf. lambanô, in this sense and like 9. supra): nutrix: Cupido cepit miseram nunc me, proloqui Caelo atque terrae Medeai miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.):
edepol te desiderium Athenarum arbitror cepisse saepe,
Ter. Hec. 1, 2, 14:
numquam commerui merito ut caperet odium illam mei,
id. ib. 4, 2, 4:
sicubi eum satietas Hominum aut negoti odium ceperat,
id. Eun. 3, 1, 14:
nos post reges exactos servitutis oblivio ceperat,
Cic. Phil. 3, 4, 9:
te cepisse odium regni videbatur,
id. ib. 2, 36, 91:
Romulum Remumque cupido cepit urbis condendae,
Liv. 1, 6, 3:
cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,
id. 40, 21, 2:
etiam victores sanguinis caedisque ceperat satietas,
id. 27, 49, 8; Mel. 3, 5, 2:
qui pavor hic, qui terror, quae repente oblivio animos cepit?
Liv. 27, 13, 2:
oblivio deorum capiat pectora vestra,
id. 38, 46, 12:
tantane te cepere oblivia nostri?
Ov. Tr. 1, 8, 11:
ut animum ejus cura sacrorum cepit,
Liv. 27, 8, 6:
hostis primum admiratio cepit, quidnam, etc.,
id. 44, 12, 1:
tanta meae si te ceperunt taedia laudis,
Verg. G. 4, 332; cf. Anthol. Lat. I. p. 178;
I. p. 196 Burm.: ignarosque loci passim et formidine captos Sternimus,
Verg. A. 2, 384:
infelix, quae tanta animum dementia cepit!
id. ib. 5, 465; id. E. 6, 47:
cum subita incautum dementia cepit amantem,
id. G. 4, 488; cf. Anthol. Lat. I. p. 170, 15;
I. p. 168, 14 Burm.: Tarquinium mala libido Lucretiae stuprandae cepit,
Liv. 1, 57, 10:
ingens quidem et luctus et pavor civitatem cepit,
id. 25, 22, 1:
tantus repente maeror pavorque senatum eorum cepit,
id. 23, 20, 7:
senatum metus cepit,
id. 23, 14, 8: si me... misericordia capsit. Att. ap. Non. p. 483, 11 (Trag. Rel. v. 454 Rib.): nec tuendi capere satietas potest, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. Rel. v. 410 ib.):
quantus timor socios populi Romani cepisset,
Liv. 43, 11, 9.—
11.
Of injury, damage, loss, etc., to suffer, take, be subjected to:
calamitatem,
Cic. Div. 1, 16, 29:
detrimenti aliquid in aliqua re,
Col. 1, 8, 2.—Esp., in the legal formula, by which dictatorial powers were conferred by the senate upon the consuls or the entire magistracy in times of extreme danger to the state;
videant ne quid res publica detrimenti capiat: decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret ne quid res publica detrimenti caperet,
Cic. Cat. 1, 2, 4:
Hernici tantum terrorem incussere patribus, ut, quae forma senatus consulti ultimae semper necessitatis habita est, Postumio, alteri consulum, negotium daretur, videret, ne, etc.,
Liv. 3, 4, 9; cf. id. 6, 19, 2 sqq.:
quod plerumque in atroci negotio solet, senatus decrevit, darent operam consules, ne quid, etc.... Ea potestas per senatum more Romano magistratui maxuma permittitur, exercitum parare, bellum gerere, coercere omnibus modis socios atque civis, domi militiaeque inperium atque judicium summum habere,
Sall. C. 29, 2 sq.
II.
To take in, receive, hold, contain, be large enough for.
A.
Lit.
1.
In gen.: Ph. Sitit haec anus. Pa. Quantillum sitit? Ph. Modica'st, capit quadrantal, Plaut. Curc. 1, 2, 8:
parte quod ex una spatium vacat et capit in se (ferrum),
Lucr. 6, 1030:
jam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,
Ov. M. 1, 344; cf.:
terra feras cepit, volucres agitabilis aer,
id. ib. 1, 75:
dum tenues capiat suus alveus undas,
id. ib. 8, 558:
cunctosque (deos) dedisse Terga fugae, donec fessos Aegyptia tellus Ceperit,
id. ib. 5, 324.—
2.
Esp., with negatives, not to hold, to be too small for, etc.; cf.:
di boni, quid turba est! Aedes nostrae vix capient, scio,
Ter. Heaut. 2, 3, 13:
qui cum una domo jam capi non possunt, in alias domos exeunt,
Cic. Off. 1, 17, 54: nec jam se capit [p. 286] unda;
volat vapor ater ad auras,
Verg. A. 7, 466:
non tuus hoc capiet venter plus ac meus,
Hor. S. 1, 1, 46:
non capit se mare,
Sen. Agam. 487:
neque enim capiebant funera portae,
Ov. M. 7, 607:
officium populi vix capiente domo,
id. P. 4, 4, 42:
si di habitum corporis tui aviditati animi parem esse voluissent, orbis te non caperet,
Curt. 7, 8, 12:
ut non immerito proditum sit... Graeciam omnem vix capere exercitum ejus (Xerxis) potuisse,
Just. 2, 10, 19.—
B.
Trop.
1.
To swallow up, ingulf, take in (rare):
tot domus locupletissimas istius domus una capiet?
Cic. Verr. 2, 2, 4, § 7.—
2.
To contain, hold, be large or strong enough for, bear.
a.
Affirmatively (rare):
quidquid mortalitas capere poterat, implevimus,
Curt. 9, 3, 7:
si puer omni cura et summo, quantum illa aetas capit, labore, scripserit,
Quint. 2, 4, 17:
dummodo ejus aetatis sit, ut dolum capiat,
Dig. 40, 12, 15.—
b.
With negatives:
non capiunt angustiae pectoris tui (tantam personam),
Cic. Pis. 11, 24:
leones, qui... nec capere irarum fluctus in pectore possunt,
Lucr. 3, 298:
nec capiunt inclusas pectora flammas,
Ov. M. 6, 466:
vix spes ipse suas animo capit,
id. ib. 11, 118:
ardet et iram Non capit ipsa suam Progne,
id. ib. 6, 610; cf.:
sic quoque concupiscis quae non capis,
Curt. 7, 8, 13:
majora quam capit spirat,
id. 6, 9, 11:
ad ultimum magnitudinem ejus (fortunae) non capit,
id. 3, 12, 20:
infirma aetas majora non capiet,
Quint. 1, 11, 13.—
3.
Transf., of things, to admit of, be capable of, undergo (post-Aug. and rare):
rimam fissuramque non capit sponte cedrus,
Plin. 16, 40, 78, § 212:
molluscum... si magnitudinem mensarum caperet,
id. 16, 16, 27, § 68:
res non capit restitutionem, cum statum mutat,
Dig. 4, 4, 19.—
4.
With inf., to be susceptible of, to be of a nature to, etc., = endechetai (late Lat.):
nec capit humanis angoribus excruciari (Deus),
Prud. Apoth. 154:
crimina, quae non capiunt indulgeri,
Tert. Pud. 1 fin.; id. Apol. 17; id. adv. Haer. 44 fin.; Paul. Nol. Carm. 9, 22.—
5.
Of the mind, to take, receive into the mind, comprehend, grasp, embrace (cf. intellego, to penetrate mentally, have insight into):
sitque nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, ne judex eam vel intellegere vel capere non possit,
Quint. 11, 1, 45:
nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo... posset,
id. 2, 6, 2:
quae quidem ego nisi tam magna esse fatear, ut ea vix cujusquam mens aut cogitatio capere possit,
Cic. Marcell. 2, 6; id. N. D. 1, 19, 49:
senatus ille, quem qui ex regibus constare dixit, unus veram speciem Romani senatus cepit,
Liv. 9, 17, 14:
somnium laetius, quam quod mentes eorum capere possent,
id. 9, 9, 14.—P. a. as subst.: Capta, ae, f., a surname of Minerva, as worshipped on the Coelian Mount, but for what reason is not known, Ov. F. 3, 837 sq.
2.
căpĭo, ōnis, f. [1. capio]; in the Lat. of the jurists,
I.
A taking:
dominii,
Dig. 39, 2, 18; Gell. 6 (7), 10, 3.—
II.
= usu capio or usucapio, the right of property acquired by prescription, Dig. 41, 1, 48, § 1; 41, 3, 21; 41, 5, 4; v. 1. usucapio.

Lewis & Short latin dictionary > capio
10 Capta

1.
căpĭo, cepi, captum (old fut. perf. capso, Plaut. Bacch. 4, 4, 61: capsit, Enn. ap. Non. p. 66, 27, or Ann. v. 324 Vahl.; Plaut. Ps. 4, 3, 6; Att. ap. Non. p. 483, 12, or Trag. Rel. v. 454 Rib.; Paul. ex. Fest. p. 57 Mull.:
capsimus,
Plaut. Rud. 2, 1, 15: capsis, acc. to Cic. Or. 45, 154, = cape si vis, but this is an error; cf. Quint. 1, 5, 66; old perf. cepet, Col. Rostr. 5; v. Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 170), 3, v. a. [cf. kôpê, handle; Lat. capulum; Engl. haft; Germ. Heft; Sanscr. root hri-, take; cf. Gr. cheir, Engl. and Germ. hand, and Goth. hinthan, seize].
I.
Lit.
A.
In gen., to take in hand, take hold of, lay hold of, take, seize, grasp (cf.:
sumo, prehendo): si hodie hercule fustem cepero aut stimulum in manum,
Plaut. Aul. 1, 1, 9:
cape hoc flabellum,
Ter. Eun. 3, 5, 47:
cepit manibus tympanum,
Cat. 6, 3, 8:
tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis,
Verg. A. 2, 717:
cape saxa manu, cape robora, pastor,
id. G. 3, 420:
flammeum,
Cat. 61, 8:
acria pocula,
Hor. S. 2, 6, 69:
lora,
Prop. 3 (4), 9, 57:
baculum,
Ov. M. 2, 789:
colum cum calathis,
id. ib. 12, 475:
florem ternis digitis,
Plin. 24, 10, 48, § 81:
pignera,
Liv. 3, 38, 12; Dig. 48, 13, 9, § 6; Gai Inst. 4, 29:
ut is in cavea pignus capiatur togae,
Plaut. Am. prol. 68: rem manu, Gai Inst. 1, 121:
rem pignori,
Dig. 42, 1, 15, § 7; cf. ib. 42, 1, 15, § 4:
scutum laeva,
Plin. 33, 1, 4, § 13:
capias tu illius vestem,
Ter. Eun. 2, 3, 79: cape vorsoriam, seize the sheet, i. e. take a tack, turn about, Plaut. Trin. 4, 3, 19.—Very freq. of arms (cf. sumo); so in gen.: arma, to take up arms, i. e. engage in war or battle, Cic. Rab. Perd. 7, 20 sq.; 9, 27; 11, 31; id. Planc. 36, 88; id. Phil. 4, 3, 7; Caes. B.G. 5, 26; 7, 4; Sall. C. 27, 4; 30, 1; 33, 2; 52, 27; id. J. 38, 5; 102, 12; Ov. M. 3, 115 sq.; 12, 91; 13, 221;
and of particular weapons: ensem,
Ov. M. 13, 435:
tela,
id. ib. 3, 307; 5, 366 et saep.—Of food, to take, partake of:
quicum una cibum Capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 61; Ter. Eun. 2, 3, 77; Sall. J. 91, 2:
lauti cibum capiunt,
Tac. G. 22.—
B.
In partic.
1.
Of living objects.
a.
To take into possession, take captive, seize, make prisoner.
(α).
Of persons:
oppidum expugnavimus, et legiones Teleboarum vi pugnando cepimus,
Plaut. Am. 1, 1, 258: summus ibi capitur meddix, occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Mull. (Ann. v. 296 Vahl.):
quoniam belli nefarios duces captos jam et comprehensos tenetis,
Cic. Cat. 3, 7, 16:
ibi Orgetorigis filia atque unus e filiis captus est,
Caes. B. G. 1, 26:
reges capiuntur,
Lucr. 4, 1013; Tac. A. 4, 33:
capta eo proelio tria milia peditum dicuntur,
Liv. 22, 49, 18:
quos Byzantii ceperat,
Nep. Paus. 2, 3; id. Alcib. 9, 2; id. Dat. 2, 5; Quint. 6, 3, 61:
captos ostendere civibus hostes,
Hor. Ep. 1, 17, 33:
captus Tarento Livius,
Cic. Brut. 18, 72:
servus ex hoste captus,
Quint. 5, 10, 67.—Hence, P. a. as subst.: captus, i, m., = captivus, a prisoner, captive:
in captos clementia uti,
Nep. Alcib. 5, 7:
inludere capto,
Verg. A. 2, 64:
quae sit fiducia capto,
id. ib. 2, 75:
ex captorum numero,
Liv. 28, 39, 10; Tac. A. 6, 1; 12, 37; 15, 1.—Also, capta, ae, f., a female captive:
dicam hanc esse captam ex Caria, Ditem ac nobilem,
Ter. Heaut. 3, 3, 47.—
(β).
Of animals, birds, fish, etc., to catch, hunt down, take: quid hic venatu non cepit? Varr. ap. Non. p. 253, 31:
si ab avibus capiundis auceps dicatur, debuisse ajunt ex piscibus capiundis, ut aucupem, sic piscicupem dici,
id. L. L. 8, § 61 Mull.:
hic jaculo pisces, illa capiuntur ab hamis,
Ov. A. A. 1, 763:
neque quicquam captum'st piscium,
Plaut. Rud. 2, 1, 12; cf.:
nisi quid concharum capsimus,
id. ib. v. 18; Cic. Off. 3, 14, 58; Plin. 33, 1, 6, § 27: acipenserem, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:
cervum,
Phaedr. 1, 5, 5; cf.:
hic (Nereus) tibi prius vinclis capiendus,
Verg. G. 4, 396.—
b.
To win, captivate, charm, allure, enchain, enslave, fascinate; mostly with abl. of means: Ph. Amore ardeo. Pa. Quid agas? nisi ut te redimas captum quam queas Minumo, Ter. Eun. 1, 1, 29:
quod insit in iis aliquid probi, quod capiat ignaros,
Cic. Off. 3, 3, 15: [p. 284] animum adulescentis... pellexit eis omnibus rebus, quibus illa aetas capi ac deleniri potest, id. Clu. 5, 13:
quamvis voluptate capiatur,
id. Off. 1, 30, 105; Quint. 5, 11, 19:
quem quidem adeo sua cepit humanitate,
Nep. Alcib. 9, 3:
secum habuit Pomponium, captus adulescentis et humanitate et doctrina,
id. Att. 4, 1:
nec bene promeritis capitur (deus), nec tangitur ira,
Lucr. 2, 651: ut pictura poesis;
erit quae si propius stes Te capiat magis, et quaedam si longius abstes,
Hor. A. P. 362:
hunc capit argenti splendor,
id. S. 1, 4, 28:
te conjux aliena capit,
id. ib. 2, 7, 46:
Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis,
Prop. 1, 1, 1:
carmine formosae, pretio capiuntur avarae,
Tib. 3, 1, 7:
munditiis capimur,
Ov. A. A. 3, 133; id. M. 4, 170; 6, 465; 7, 802; 8, 124; 8, 435; 9, 511; 10, 529;
14, 373: amore captivae victor captus,
Liv. 30, 12, 18:
dulcedine vocis,
Ov. M. 1, 709; 11, 170:
voce nova,
id. ib. 1, 678:
temperie aquarum,
id. ib. 4, 344:
(bos) herba captus viridi,
Verg. E. 6, 59:
amoenitate loci,
Tac. A. 18, 52:
auro,
Hor. C. 2, 18, 36:
neque honoris neque pecuniae dulcedine sum captus,
Cic. Fam. 11, 28, 2:
splendore hominis,
id. Fin. 1, 13, 42: ne oculis quidem captis in hanc fraudem decidisti;
nam id concupisti quod numquam videras,
id. Verr. 2, 4, 45, § 102.—
c.
To cheat, seduce, deceive, mislead, betray, delude, catch:
sapientis hanc vim esse maximam, cavere ne capiatur, ne fallatur videre,
Cic. Ac. 2, 20, 66:
injurium autem'st ulcisci advorsarios? Aut qua via te captent eadem ipsos capi?
Ter. Hec. 1, 1, 16: uti ne propter te fidemque tuam captus fraudatusque sim, form. ap. Cic. Off. 3, 17, 70:
eodem captus errore quo nos,
involved in the same error, Cic. Phil. 12, 2, 6; id. ap. Non. p. 253, 25; cf.:
ne quo errore milites caperentur,
Liv. 8, 6, 16:
capere ante dolis Reginam,
Verg. A. 1, 673:
captique dolis lacrimisque coactis (Sinonis),
id. ib. 2, 196:
ubi me eisdem dolis non quit capere,
Sall. J. 14, 11:
adulescentium animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,
id. C. 14, 5:
capi alicujus dolo,
Nep. Dat. 10, 1:
dolum ad capiendos eos conparant,
Liv. 23, 35, 2:
quas callida Colchis (i.e. Medea) amicitiae mendacis imagine cepit,
Ov. M. 7, 301.—
d.
To defeat, convict, overcome in a suit or dispute (rare):
tu si me impudicitiae captas, non potes capere,
Plaut. Am. 2, 2, 189:
tu caves ne tui consultores, ille ne urbes aut castra capiantur (cf. B. 2. b. infra),
Cic. Mur. 9, 22:
callidus et in capiendo adversario versutus (orator),
id. Brut. 48, 178.—
e.
To deprive one of his powers or faculties, to harm.
(α).
Of the physical powers, to lame, mutilate, maim, impair or weaken in the limbs, senses, etc. (only pass. capi, and esp. in part. perf. captus):
mancus et membris omnibus captus ac debilis,
Cic. Rab. Perd. 7, 21:
ipse Hannibal... altero oculo capitur,
loses an eye, Liv. 22, 2, 11:
captus omnibus membris,
id. 2, 36, 8:
capti auribus et oculis metu omnes torpere,
id. 21, 58, 5:
oculis membrisque captus,
Plin. 33, 4, 24, § 83:
congerantur in unum omnia, ut idem oculis et auribus captus sit,
Cic. Tusc. 5, 40, 117:
si captus oculis sit, ut Tiresias fuit,
id. Div. 2, 3, 9; Verg. G. 1, 183:
habuit filium captum altero oculo,
Suet. Vit. 6:
censorem Appium deum ira post aliquot annos luminibus captum,
Liv. 9, 29, 11; Val. Max. 1, 1, 17:
lumine,
Ov. F. 6, 204:
princeps pedibus captus,
Liv. 43, 7, 5; cf.:
captum leto posuit caput,
Verg. A. 11, 830;
and of the mole: aut oculis capti fodere cubilia talpae,
id. G. 1, 183.—
(β).
Of the mental powers, to deprive of sense or intellect; only in part. perf. captus, usu. agreeing with pers. subj., and with abl. mente, silly, insane, crazy, crazed, lunatic, mad:
labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,
Cic. Off. 1, 27, 94:
vino aut somno oppressi aut mente capti,
id. Ac. 2, 17, 53; Quint. 8, 3, 4;
rarely mentibu' capti,
Lucr. 4, 1022; so,
animo,
Sen. Herc. Fur. 107; very rarely with gen.:
captus animi,
Tac. H. 3, 73.— Absol.:
virgines captae furore,
Liv. 24, 26, 12.—Less freq. agreeing with mens or animus:
viros velut mente capta cum jactatione fanatica corporis vaticinari,
Liv. 39, 13, 12:
captis magis mentibus, quam consceleratis similis visa,
id. 8, 18, 11; cf.:
capti et stupentes animi,
id. 6, 36, 8.—
f.
To choose, select, elect, take, pick out, adopt, accept a person for a particular purpose or to sustain a particular office or relation:
de istac sum judex captus,
Plaut. Merc. 4, 3, 33:
Aricini atque Ardeates de ambiguo agro... judicem populum Romanum cepere,
Liv. 3, 71, 2:
me cepere arbitrum,
Ter. Heaut. 3, 1, 91:
te mihi patronam capio, Thais,
id. Eun. 5, 2, 48:
quom illum generum cepimus,
id. Hec. 4, 1, 22; cf.:
non, si capiundos mihi sciam esse inimicos omnis homines,
make them enemies thereby, id. And. 4, 2, 12:
si quis magistrum cepit ad eam rem inprobum,
id. ib. 1, 2, 21.—So the formula of the Pontifex Maximus, in the consecration of a vestal virgin: sacerdotem Vestalem, quae sacra faciat... ita te, Amata, capio, Fab. Pict. ap. Gell. 1, 12, 14; cf.:
plerique autem capi virginem solam debere dici putant, sed flamines quoque Diales, item pontifices et augures capi dicebantur,
Gell. 1, 12, 15:
jam ne ea causa pontifex capiar?... ecquis me augurem capiat? Cat. ib. § 17: Amata inter capiendum a pontifice maximo appellatur, quoniam, quae prima capta est, hoc fuisse nomen traditum est, Gell. ib. § 19: rettulit Caesar capiendam virginem in locum Occiae,
Tac. A. 2, 86; 4, 16; 15, 22:
religio, quae in annos singulos Jovis sacerdotem sortito capi jubeat,
Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:
C. Flaccus flamen captus a P. Licinio pontifice maximo erat,
Liv. 27, 8, 5 Weissenb. ad loc.—
2.
Of places.
a.
To occupy, choose, select, take possession of, enter into; mostly milit. t. t., to take up a position, select a place for a camp, etc.:
loca capere, castra munire,
Caes. B. G. 3, 23:
castris locum capere,
Liv. 9, 17, 15; Suet. Aug. 94 fin.:
locum capere castris,
Quint. 12, 2, 5:
ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causa cessisse videar,
Cic. de Or. 2, 72, 294:
ad Thebanos transfugere velle, et locum extra urbem editum capere,
Nep. Ages. 6, 2:
nocte media profectus, ut locum quem vellet, priusquam hostes sentirent, caperet,
Liv. 34, 14, 1:
neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse,
id. 35, 14, 9:
erat autem Philopoemen praecipuae in ducendo agmine locisque capiendis solertiae atque usus,
id. 35, 28, 1:
locum cepere paulo quam alii editiorem,
Sall. J. 58, 3:
duces, ut quisque locum ceperat, cedere singulos,
Dict. Cret. 2, 46; so,
of position on the battle-field: quod mons suberat, eo se recipere coeperunt. Capto monte, etc.,
Caes. B. G. 1, 25:
tenuit non solum ales captam semelsedem, sed, etc.,
Liv. 7, 26, 5:
quem quis in pugnando ceperat locum, eum amissa anima corpore tegebat,
Flor. 4, 1; Sall. C. 61, 2; rarely with dat. of pers.:
tumulum suis cepit,
Liv. 31, 41, 9, for a tomb: LOCVM SIBI MONVMENTO CEPIT. Inscr. Grut. 346, 6;
for taking the auspices' se (Gracchum) cum legeret libros, recordatum esse, vitio sibi tabernaculum captum fuisse,
Cic. N. D. 2, 4, 11; cf.:
Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt,
Liv. 1, 6, 4;
for refuge: omnes Samnitium copiae montes proximos fuga capiunt,
id. 9, 43, 20:
Anchises natum Conventus trahit in medios... Et tumulum capit,
Verg. A. 6, 753; 12, 562:
ante locum capies oculis ( = eliges),
Verg. G. 2, 230 Serv. ad loc.: nunc terras ordine longo Aut capere aut captas jam despectare videntur (cycni), to select places on which to light, or to be just settling down on places already selected, id. A. 1, 396 Forbig. ad loc.—
b.
To take by force, capture, storm, reduce, conquer, seize:
invadam extemplo in oppidum antiquom: Si id capso, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 4, 61: oppidum vi, Cat. ap. Charis. 2, p. 191 P.:
MACELLAM OPPVGNANDO,
Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:
CORSICAM,
Inscr. Orell. 551: oppida, Enn. ap. Prisc. 9, p. 868 P. (Ann. v. 487 Vahl.):
ad alia oppida pergit, pauca repugnantibus Numidis capit,
Sall. J. 92, 3; Prop. 3, 4 (4, 3), 16:
Troja capta,
Liv. 1, 1, 1; Hor. S. 2, 3, 191: Coriolos. Liv. 3, 71, 7:
urbem opulentissimam,
id. 5, 20, 1:
ante oppidum Nolam fortissuma Samnitium castra cepit,
Cic. Div. 1, 33, 72:
castra hostium,
Nep. Dat. 6, 7:
concursu oppidanorum facto scalis vacua defensoribus moenia capi possent,
Liv. 42, 63, 6:
plurimas hostium vestrorum in Hispania urbes,
id. 28, 39, 10:
sedem belli,
Vell. 2, 74, 3; cf. Cic. Mur. 9, 22 (B. 1. d. supra).— Trop.:
oppressa captaque re publica,
Cic. Dom. 10, 26: qui, bello averso ab hostibus, patriam suam cepissent, Liv. 3, 50, 15.—
c.
To reach, attain, arrive at, betake one ' s self to (mostly by ships, etc.):
insulam capere non potuerant,
Caes. B. G. 4, 26 fin.:
onerariae duae eosdem quos reliqui portus capere non potuerunt,
id. ib. 4, 36:
accidit uti, ex iis (navibus) perpaucae locum caperent,
id. ib. 5, 23:
nostrae naves, cum ignorarent, quem locum reliquae cepissent,
id. B. C. 3, 28: praemiis magnis propositis, qui primus insulam cepisset, Auct. B. Alex. 17.— Trop.:
qui... tenere cursum possint et capere otii illum portum et dignitatis,
Cic. Sest. 46, 99.—
3.
Of things of value, property, money, etc.
a.
In gen., to take, seize, wrest, receive, obtain, acquire, get, etc.:
AVRVM, ARGENTVM,
Col. Rostr. Inscr. Orell. 549:
de praedonibus praedam capere,
Plaut. Truc. 1, 2, 14:
agros de hostibus,
Cic. Dom. 49, 128:
ut ager ex hostibus captus viritim divideretur,
Liv. 4, 48, 2:
quinqueremem una cum defensoribus remigibusque, Auct. B. Alex. 16, 7: naves,
Nep. Con. 4, 4:
classem,
id. Cim. 2, 2:
magnas praedas,
id. Dat. 10, 2:
ex hostibus pecuniam,
Liv. 5, 20, 5; cf.:
e nostris spolia cepit laudibus, Cic. poet. Tusc. 2, 9, 22: signum ex Macedonia,
id. Verr. 2, 4, 58, § 149:
signum pulcherrimum Carthagine captum,
id. ib. 2, 4, 38, §
82: sed eccam ipsa egreditur, nostri fundi calamitas: nam quod nos capere oportet, haec intercipit,
Ter. Eun. 1, 1, 35:
cape cedo,
id. Phorm. 5, 8, 57:
ut reliqui fures, earum rerum quas ceperunt, signa commutant,
Cic. Fin. 5, 25, 74:
majores nostri non solum id, quod de Campanis (agri) ceperant, non imminuerunt, etc.,
id. Agr. 2, 29, 81:
te duce ut insigni capiam cum laude coronam,
Lucr. 6, 95.—With abstr. objects:
paupertatem adeo facile perpessus est, ut de republica nihil praeter gloriam ceperit,
Nep. Epam. 3, 4:
ut ceteri, qui per eum aut honores aut divitias ceperant,
id. Att. 7, 2:
quoniam formam hujus cepi in me et statum,
assumed, Plaut. Am. 1, 1, 110:
quare non committeret, ut is locus ex calamitate populi Romani nomen caperet,
Caes. B. G. 1, 13:
regnum Tiberinus ab illis Cepit,
succeeded to, Ov. M. 14, 615.—
b.
In particular connections.
(α).
With pecuniam (freq. joined with concilio; v. infra), to take illegally, exact, extort, accept a bribe. take blackmail, etc., esp. of magistrates who were accused de pecuniis repetundis:
his ego judicibus non probabo C. Verrem contra leges pecuniam cepisse?
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:
HS. quadringentiens cepisse te arguo contra leges,
id. ib. 2, 2, 10, § 26; cf.:
quicquid ab horum quopiam captum est,
id. ib. §
27: tamen hae pecuniae per vim atque injuriam tuam captae et conciliatae tibi fraudi et damnationi esse deberent,
id. ib. 2, 3, 40, §
91: utrum (potestis), cum judices sitis de pecunia capta conciliata, tantam pecuniam captam neglegere?
id. ib. 2, 3, 94, §
218: quid est aliud capere conciliare pecunias. si hoc non est vi atque imperio cogere invitos lucrum dare alteri?
id. ib. 2, 3, 30, §
71: sequitur de captis pecuniis et de ambitu,
id. Leg. 3, 20, 46:
ita aperte cepit pecunias ob rem judicandam, ut, etc.,
id. Fin. 2, 16, 54:
quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,
id. Clu. 42, 120:
nondum commemoro rapinas, non exactas pecunias, non captas, non imperatas,
id. Pis. 16, 38:
si quis ob rem judicandam pecuniam cepisset... neque solum hoc genus pecuniae capiendae turpe, sed etiam nefarium esse arbitrabantur,
id. Rab. Post. 7, 16; id. N. D. 3, 30, 70; Sall. J. 32, 1:
ab regibus Illyriorum,
Liv. 42, 45, 8:
saevitiae captarumque pecuniarum teneri reum,
Tac. A. 3, 67; 4, 31.—
(β).
Of inheritance and bequest, to take, inherit, obtain, acquire, get, accept:
si ex hereditate nihil ceperit,
Cic. Off, 3, 24, 93:
qui morte testamentove ejus tantundem capiat quantum omnes heredes,
id. Leg. 2, 19, 48:
abdicatus ne quid de bonis patris capiat,
Quint. 3, 6, 96:
aut non justum testamentum est, aut capere non potes,
id. 5, 14, 16:
si capiendi Jus nullum uxori,
Juv. 1, 55:
qui testamentum faciebat, ei, qui usque ad certum modum capere potuerat, legavit, etc.,
Dig. 22, 3, 27: quod ille plus capere non poterat, ib. fin.:
qui ex bonis testatoris solidum capere non possit,
ib. 28, 6, 6; 39, 6, 30.—
(γ).
Of regular income, revenue, etc., rents, tolls, profits, etc., to collect, receive, obtain: nam ex [p. 285] eis praediis talenta argenti bina Capiebat statim, Ter. Phorm. 5, 3, 7:
capit ille ex suis praediis sexcenta sestertia, ego centena ex meis,
Cic. Par. 6, 3, 49:
stipendium jure belli,
Caes. B. G. 1, 28:
quinquagena talenta vectigalis ex castro,
Nep. Alcib. 9, 4:
vectigal ex agro eorum capimus,
Liv. 28, 39, 13:
quadragena annua ex schola,
Suet. Gram. 23:
si recte habitaveris... fundus melior erit... fructus plus capies,
Cato, R. R. 4, 2.—
C.
Trop.
1.
Of profit, benefit, advantage, to take, seize, obtain, get, enjoy, reap (mostly in phrase fructum capere):
metuit semper, quem ipsa nunc capit Fructum, nequando iratus tu alio conferas,
Ter. Eun. 3, 1, 59:
honeste acta superior aetas fructus capit auctoritatis extremos,
Cic. Sen. 18, 62:
ex iis etiam fructum capio laboris mei,
id. Div. 2, 5:
ex quibus (litteris) cepi fructum duplicem,
id. Fam. 10, 5, 1:
multo majorem fructum ex populi existimatione illo damnato cepimus, quam ex ipsius, si absolutus esset, gratia cepissemus,
id. Att. 1, 4, 2:
fructum immortalem vestri in me et amoris et judicii,
id. Pis. 14, 31:
aliquem fructum dulcedinis almae,
Lucr. 2, 971; 5, 1410; Luc. 7, 32.—In other connections:
quid ex ea re tandem ut caperes commodi?
Ter. Eun. 3, 5, 25:
utilitates ex amicitia maximas,
Cic. Lael. 9, 32:
usuram alicujus corporis,
Plaut. Am. prol. 108.—
2.
Of external characteristics, form, figure, appearance, etc., to take, assume, acquire, put on:
gestum atque voltum novom,
Ter. Phorm. 5, 6, 50 ' faciem aliquam cepere morando, Ov. M. 1, 421; 13, 605:
figuras Datque capitque novas,
id. ib. 15, 309:
formam capit quam lilia,
id. ib. 10, 212; cf.:
duritiam ab aere,
id. ib. 4, 751.— Transf., of plants, etc.:
radicem capere,
to take root, Cato, R. R. 51:
cum pali defixi radices cepissent,
Plin. 17, 17, 27, § 123:
siliculam capere,
Varr. R. R. 1, 23, 3:
maturitatem capere,
Col. 4, 23, 1:
radix libere capit viris,
Plin. 17, 21, 35, § 161:
vires cepisse nocendi,
Ov. M. 7, 417:
(telinum) rursus refrigeratum odorem suum capit,
Plin. 13, 1, 2, § 13.—
3.
Of mental characteristics, habits, etc., to take, assume, adopt, cultivate, cherish, possess:
cape sis virtutem animo et corde expelle desidiam tuo,
Plaut. Trin. 3, 2, 24:
qua re si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, si avi prudentiam ad prospiciendas insidias, etc.,
Cic. Verr. 1, 17, 52:
aliquando, patres conscripti, patrium animum virtutemque capiamus,
id. Phil. 3, 11, 29:
consuetudinem exercitationemque,
id. Off. 1, 18, 59:
misericordiam,
id. Quint. 31, 97:
quam (adsuetudinem) tu dum capias, taedia nulla fuge,
Ov. A. A. 2, 346:
disciplinam principum,
Plin. Pan. 46. —With dat.:
quorum animis avidis... neque lex neque tutor capere est qui possit modum,
Plaut. Aul. 3, 5, 14 Wagn. ad loc.—
4.
Of offices, employments, duties, etc., = suscipio, to undertake, assume, enter upon, accept, take upon one ' s self, etc.:
nam olim populi prius honorem capiebat suffragio, Quam magistro desinebat esse dicto oboediens,
Plaut. Bacch. 3, 3, 34:
o Geta, provinciam Cepisti duram,
Ter. Phorm. 1, 2, 23:
in te cepi Capuam, non quo munus illud defugerem,
took command at Capua, Cic. Att. 8. 3, 4:
consulatum,
id. Pis. 2, 3; Sall. J. 63, 2:
honores,
Nep. Att. 7, 2; Suet. Aug. 26:
imperium,
id. Claud. 10:
magistratum,
Cic. Imp. Pomp. 21, 62; Liv. 2, 33, 1; Suet. Aug. 2:
magistratus,
Sall. H. 1, 41, 21 Dietsch; Nep. Phoc. 1, 1; Suet. Caes. 75:
capiatque aliquis moderamina (navis),
Ov. M. 3, 644:
rerum moderamen,
id. ib. 6, 677:
pontificatum maximum,
Suet. Vit. 11:
rem publicam,
Sall. C. 5, 6:
neve cui patrum capere eum magistratum liceret,
Liv. 2, 33, 1:
ut ceperat haud tumultuose magistratum majore gaudio plebis, etc.,
id. 5, 13, 2.—Rarely with dat. of pers., to obtain for, secure for:
patres praeturam Sp. Furio Camillo gratia campestri ceperunt,
Liv. 7, 1, 2.—
5.
In gen., of any occupation, work, or undertaking, to begin, enter upon, take, undertake, etc.:
augurium ex arce,
Liv. 10, 7, 10:
augurium capienti duodecim se vultures ostenderunt,
Suet. Aug. 95; id. Vesp. 11:
omen,
Cic. Div. 1, 46, 104:
in castris Romanis cum frustra multi conatus ad erumpendum capti essent,
Liv. 9, 4, 1:
rursus impetu capto enituntur,
id. 2, 65, 5; Quint. 6, 1, 28; Suet. Aug. 42; id. Calig. 43: cursum, id. Oth. 6:
a quibus temporibus scribendi capiatur exordium,
Cic. Leg. 1, 3, 8:
experimentum eorum inversa manu capitur,
Plin. 13, 2, 3, § 19 ( poet.):
nec vestra capit discordia finem,
Verg. A. 10, 106:
fugam,
to take to flight, flee, Caes. B. G. 7, 26; so, capere impetum, to take a start, gather momentum:
ad impetum capiundum modicum erat spatium,
Liv. 10, 5, 6; cf.:
expeditionis Germanicae impetum cepit,
suddenly resolved to make, Suet. Calig. 43: capere initium, to begin:
ea pars artis, ex qua capere initium solent,
Quint. 2, 11, 1.— Transf., of place:
eorum (finium) una pars, quam Gallos optinere dictum est, initium capit a flumine Rhodano,
Caes. B. G. 1, 1:
a dis inmortalibus sunt nobis agendi capienda primordia,
Cic. Leg. 2, 3, 7.—
6.
Of an opportunity or occasion, to seize, embrace, take:
si occassionem capsit,
Plaut. Ps. 4, 3, 6:
si lubitum fuerit, causam ceperit,
Ter. And. 1, 3, 8:
quod tempus conveniundi patris me capere suadeat,
Ter. Phorm. 5, 4, 9:
si satis commode tempus ad te cepit adeundi,
Cic. Fam. 11, 16, 1.—
7.
Of operations of the mind, resolutions, purposes, plans, thoughts, etc., to form, conceive, entertain, come to, reach:
quantum ex ipsa re conjecturam cepimus,
Ter. Heaut. 2, 3, 25 MSS. (Fleck. al. ex conj. fecimus); Varr. R. R. 3, 16, 32:
cum jam ex diei tempore conjecturam ceperat,
Caes. B. G. 7, 35:
hujusce rei conjecturam de tuo ipsius studio, Servi, facillime ceperis,
Cic. Mur. 4, 9.— Absol.:
conjecturam capere,
Cic. Div. 1, 57, 130:
nec quid corde nunc consili capere possim, Scio,
Plaut. Merc. 2, 3, 12:
capti consili memorem mones,
id. Stich 4, 1, 72:
quo pacto porro possim Potiri consilium volo capere una tecum,
Ter. Eun. 3, 5, 66; 5, 2, 28:
temerarium consilium,
Liv. 25, 34, 7:
tale capit consilium,
Nep. Eum. 9, 3.— With inf.:
confitendum... eadem te hora consilium cepisse hominis propinqui fortunas funditus evertere,
Cic. Quint. 16, 53; Caes. B. G. 7, 71 init. —With ut:
subito consilium cepi, ut exirem,
Cic. Att. 7, 10 init. —With gen. gerund. (freq.):
legionis opprimendae consilium capere,
Caes. B. G. 3, 2:
obprimundae reipublicae consilium cepit,
Sall. C. 16, 4.—With sibi:
si id non fecisset, sibi consilium facturos,
Caes. B. C. 2, 20:
ut ego rationem oculis capio,
Plaut. Ps. 2, 2, 2:
cepi rationem ut, etc.,
Ter. Heaut. 5, 2, 11.—
8.
Of examples, instances, proofs, etc., to take, derive, draw, obtain:
ex quo documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum,
Cic. Phil. 11, 2, 5:
quid istuc tam mirum'st, de te si exemplum capit? Ter And. 4, 1, 26: exemplum ex aliqua re,
Cic. Lael. 10, 33:
praesagia a sole,
Plin. 18, 35, 78, § 341:
illud num dubitas quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura?
Cic. Tusc. 1, 14, 32.—
9.
Of impressions, feelings, etc., to take, entertain, conceive, receive, be subjected to, suffer, experience, etc.:
tantum laborem capere ob talem filium?
Ter. And. 5, 2, 29:
omnes mihi labores fuere quos cepi leves,
id. Heaut. 2, 4, 19:
laborem inanem ipsus capit,
id. Hec. 3, 2, 9:
ex eo nunc misera quem capit Laborem!
id. And. 4, 3, 4: miseriam omnem ego capio;
hic potitur gaudia,
id. Ad. 5, 4, 22:
satietatem dum capiet pater Illius quam amat,
Plaut. Am. 1, 2, 10:
plus aegri ex abitu viri quam ex adventu voluptatis cepi,
id. ib. 2, 2, 9:
cum illa quacum volt voluptatem capit,
id. ib. prol. 114:
angor iste, qui pro amico saepe capiendus est,
Cic. Lael. 13, 48:
quae (benevolentia) quidem capitur beneficiis maxime,
id. Off. 2, 9, 32:
laetitiam quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum,
id. Fin. 2, 30, 96:
lenire desiderium quod capiebat e filio,
id. Sen. 15, 54:
opinione omnium majorem animo cepi dolorem,
id. Brut. 1, 1:
itaque cepi voluptatem, tam ornatum virum fuisse in re publica,
id. ib. 40, 147:
ex civibus victis gaudium meritum capiam,
Liv. 27, 40, 9:
ne quam... invidiam apud patres ex prodiga largitione caperet,
id. 5, 20, 2:
ad summam laetitiam meam, quam ex tuo reditu capio, magnus illius adventu cumulus accedet,
id. Att. 4, 19, 2 (4, 18, 3):
laetitia, quam oculis cepi justo interitu tyranni,
id. ib. 14, 14, 4:
ex praealto tecto lapsus matris et adfinium cepit oblivionem,
lost his memory, Plin. 7, 24, 24, § 90: virtutis opinionem, Auct. B. G. 8, 8: somnum, Cic. Tusc. 4, 19, 44: taedium vitae, Nep. ap. Gell. 6 (7), 18, 11:
maria aspera juro Non ullum pro me tantum (me) cepisse timorem, Quam, etc.,
Verg. A. 6, 352 Forbig. ad loc.:
et in futurum etiam metum ceperunt,
Liv. 33, 27, 10:
voluptatem animi,
Cic. Planc. 1, 1:
malis alienis voluptatem capere laetitiae (cum sit),
id. Tusc. 4, 31, 66:
quaeque mihi sola capitur nunc mente voluptas,
Ov. P. 4, 9, 37.—
10.
Transf., with the feelings, experience, etc., as subj., to seize, overcome, possess, occupy, affect, take possession of, move, etc. (cf. lambanô, in this sense and like 9. supra): nutrix: Cupido cepit miseram nunc me, proloqui Caelo atque terrae Medeai miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.):
edepol te desiderium Athenarum arbitror cepisse saepe,
Ter. Hec. 1, 2, 14:
numquam commerui merito ut caperet odium illam mei,
id. ib. 4, 2, 4:
sicubi eum satietas Hominum aut negoti odium ceperat,
id. Eun. 3, 1, 14:
nos post reges exactos servitutis oblivio ceperat,
Cic. Phil. 3, 4, 9:
te cepisse odium regni videbatur,
id. ib. 2, 36, 91:
Romulum Remumque cupido cepit urbis condendae,
Liv. 1, 6, 3:
cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,
id. 40, 21, 2:
etiam victores sanguinis caedisque ceperat satietas,
id. 27, 49, 8; Mel. 3, 5, 2:
qui pavor hic, qui terror, quae repente oblivio animos cepit?
Liv. 27, 13, 2:
oblivio deorum capiat pectora vestra,
id. 38, 46, 12:
tantane te cepere oblivia nostri?
Ov. Tr. 1, 8, 11:
ut animum ejus cura sacrorum cepit,
Liv. 27, 8, 6:
hostis primum admiratio cepit, quidnam, etc.,
id. 44, 12, 1:
tanta meae si te ceperunt taedia laudis,
Verg. G. 4, 332; cf. Anthol. Lat. I. p. 178;
I. p. 196 Burm.: ignarosque loci passim et formidine captos Sternimus,
Verg. A. 2, 384:
infelix, quae tanta animum dementia cepit!
id. ib. 5, 465; id. E. 6, 47:
cum subita incautum dementia cepit amantem,
id. G. 4, 488; cf. Anthol. Lat. I. p. 170, 15;
I. p. 168, 14 Burm.: Tarquinium mala libido Lucretiae stuprandae cepit,
Liv. 1, 57, 10:
ingens quidem et luctus et pavor civitatem cepit,
id. 25, 22, 1:
tantus repente maeror pavorque senatum eorum cepit,
id. 23, 20, 7:
senatum metus cepit,
id. 23, 14, 8: si me... misericordia capsit. Att. ap. Non. p. 483, 11 (Trag. Rel. v. 454 Rib.): nec tuendi capere satietas potest, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. Rel. v. 410 ib.):
quantus timor socios populi Romani cepisset,
Liv. 43, 11, 9.—
11.
Of injury, damage, loss, etc., to suffer, take, be subjected to:
calamitatem,
Cic. Div. 1, 16, 29:
detrimenti aliquid in aliqua re,
Col. 1, 8, 2.—Esp., in the legal formula, by which dictatorial powers were conferred by the senate upon the consuls or the entire magistracy in times of extreme danger to the state;
videant ne quid res publica detrimenti capiat: decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret ne quid res publica detrimenti caperet,
Cic. Cat. 1, 2, 4:
Hernici tantum terrorem incussere patribus, ut, quae forma senatus consulti ultimae semper necessitatis habita est, Postumio, alteri consulum, negotium daretur, videret, ne, etc.,
Liv. 3, 4, 9; cf. id. 6, 19, 2 sqq.:
quod plerumque in atroci negotio solet, senatus decrevit, darent operam consules, ne quid, etc.... Ea potestas per senatum more Romano magistratui maxuma permittitur, exercitum parare, bellum gerere, coercere omnibus modis socios atque civis, domi militiaeque inperium atque judicium summum habere,
Sall. C. 29, 2 sq.
II.
To take in, receive, hold, contain, be large enough for.
A.
Lit.
1.
In gen.: Ph. Sitit haec anus. Pa. Quantillum sitit? Ph. Modica'st, capit quadrantal, Plaut. Curc. 1, 2, 8:
parte quod ex una spatium vacat et capit in se (ferrum),
Lucr. 6, 1030:
jam mare litus habet, plenos capit alveus amnes,
Ov. M. 1, 344; cf.:
terra feras cepit, volucres agitabilis aer,
id. ib. 1, 75:
dum tenues capiat suus alveus undas,
id. ib. 8, 558:
cunctosque (deos) dedisse Terga fugae, donec fessos Aegyptia tellus Ceperit,
id. ib. 5, 324.—
2.
Esp., with negatives, not to hold, to be too small for, etc.; cf.:
di boni, quid turba est! Aedes nostrae vix capient, scio,
Ter. Heaut. 2, 3, 13:
qui cum una domo jam capi non possunt, in alias domos exeunt,
Cic. Off. 1, 17, 54: nec jam se capit [p. 286] unda;
volat vapor ater ad auras,
Verg. A. 7, 466:
non tuus hoc capiet venter plus ac meus,
Hor. S. 1, 1, 46:
non capit se mare,
Sen. Agam. 487:
neque enim capiebant funera portae,
Ov. M. 7, 607:
officium populi vix capiente domo,
id. P. 4, 4, 42:
si di habitum corporis tui aviditati animi parem esse voluissent, orbis te non caperet,
Curt. 7, 8, 12:
ut non immerito proditum sit... Graeciam omnem vix capere exercitum ejus (Xerxis) potuisse,
Just. 2, 10, 19.—
B.
Trop.
1.
To swallow up, ingulf, take in (rare):
tot domus locupletissimas istius domus una capiet?
Cic. Verr. 2, 2, 4, § 7.—
2.
To contain, hold, be large or strong enough for, bear.
a.
Affirmatively (rare):
quidquid mortalitas capere poterat, implevimus,
Curt. 9, 3, 7:
si puer omni cura et summo, quantum illa aetas capit, labore, scripserit,
Quint. 2, 4, 17:
dummodo ejus aetatis sit, ut dolum capiat,
Dig. 40, 12, 15.—
b.
With negatives:
non capiunt angustiae pectoris tui (tantam personam),
Cic. Pis. 11, 24:
leones, qui... nec capere irarum fluctus in pectore possunt,
Lucr. 3, 298:
nec capiunt inclusas pectora flammas,
Ov. M. 6, 466:
vix spes ipse suas animo capit,
id. ib. 11, 118:
ardet et iram Non capit ipsa suam Progne,
id. ib. 6, 610; cf.:
sic quoque concupiscis quae non capis,
Curt. 7, 8, 13:
majora quam capit spirat,
id. 6, 9, 11:
ad ultimum magnitudinem ejus (fortunae) non capit,
id. 3, 12, 20:
infirma aetas majora non capiet,
Quint. 1, 11, 13.—
3.
Transf., of things, to admit of, be capable of, undergo (post-Aug. and rare):
rimam fissuramque non capit sponte cedrus,
Plin. 16, 40, 78, § 212:
molluscum... si magnitudinem mensarum caperet,
id. 16, 16, 27, § 68:
res non capit restitutionem, cum statum mutat,
Dig. 4, 4, 19.—
4.
With inf., to be susceptible of, to be of a nature to, etc., = endechetai (late Lat.):
nec capit humanis angoribus excruciari (Deus),
Prud. Apoth. 154:
crimina, quae non capiunt indulgeri,
Tert. Pud. 1 fin.; id. Apol. 17; id. adv. Haer. 44 fin.; Paul. Nol. Carm. 9, 22.—
5.
Of the mind, to take, receive into the mind, comprehend, grasp, embrace (cf. intellego, to penetrate mentally, have insight into):
sitque nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, ne judex eam vel intellegere vel capere non possit,
Quint. 11, 1, 45:
nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo... posset,
id. 2, 6, 2:
quae quidem ego nisi tam magna esse fatear, ut ea vix cujusquam mens aut cogitatio capere possit,
Cic. Marcell. 2, 6; id. N. D. 1, 19, 49:
senatus ille, quem qui ex regibus constare dixit, unus veram speciem Romani senatus cepit,
Liv. 9, 17, 14:
somnium laetius, quam quod mentes eorum capere possent,
id. 9, 9, 14.—P. a. as subst.: Capta, ae, f., a surname of Minerva, as worshipped on the Coelian Mount, but for what reason is not known, Ov. F. 3, 837 sq.
2.
căpĭo, ōnis, f. [1. capio]; in the Lat. of the jurists,
I.
A taking:
dominii,
Dig. 39, 2, 18; Gell. 6 (7), 10, 3.—
II.
= usu capio or usucapio, the right of property acquired by prescription, Dig. 41, 1, 48, § 1; 41, 3, 21; 41, 5, 4; v. 1. usucapio.

Lewis & Short latin dictionary > Capta
11 Magnus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > Magnus
12 magnus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > magnus
13 majores

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > majores
14 maxume

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > maxume
15 maxumus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > maxumus
16 Memor

1.
mĕmor, ŏris (anciently memoris, memore, acc. to Prisc. p. 772 P.; comp. memorior, id. p. 699 P.), adj. [Sanscr. root smar-, in smarti, memory; smara, love; Gr. martus, witness; merimna, care; cf.: memoria, mora, etc., not from memini], mindful of a thing, remembering; constr. with gen., with acc. and inf., with a rel,clause, and absol.
I.
In gen.
(α).
With gen.:
ut memor esses sui,
Ter. And. 1, 5, 46:
se eorum facti memorem fore,
Caes. B. C. 1, 13:
generis,
Sall. C. 60, 7:
pristinarum virtutum,
Nep. Hann. 12 fin.:
quique sui memores alios fecere merendo,
Verg. A. 6, 664:
nostri,
Hor. C. 3, 27, 14; 1, 33, 1:
vale nostri memor,
Juv. 3, 318.—
(β).
With acc. and inf.:
memor Lucullum periisse,
Plin. 25, 3, 7, § 25:
memor objectum ab eo sibi,
Suet. Aug. 28.—
(γ).
With a rel. -clause:
memor, quo ordine quisque discubuerat,
Quint. 11, 2, 13:
vive memor, quam sis aevi brevis,
Hor. S. 2, 6, 97.—
(δ).
Absol.:
memorem et gratum esse,
Cic. Fam. 13, 25: et bene apud memores veteris stat gratia facti, grateful. Verg. A. 4, 539: cf. 6, 664 supra:
ipsa memor praecepta canam,
Hor. S. 2, 4, 11; id. A. P. 368:
pectus,
Juv. 11, 28.—Prov.:
mendacem memorem esse oportet,
a liar should have a good memory, Quint. 4, 2, 91.—
B.
Trop., of inanim. things et cadum Marsi memorem duelli, which remembers the Marsian war, i. e. was made during that war, Hor. C. 3, 14, 18:
medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor,
Liv. 1, 32:
lingua,
Ov. Am. 3, 14, 48:
pectus,
id. H. 13, 66:
auris,
id. ib. 20, 98:
cura,
id. P 4, 2, 7:
manus,
id. ib. 1, 4, 56:
saevae Junonis ira,
vindictive, avenging, Verg. A. 1, 4:
supplicium exempli parum memoris legum humanarum,
unmindful of, not observing, Liv. 1, 28.—
II.
Esp.
A.
That easily remembers, possessed of a good memory:
homo ingeniosus ac memor,
Cic. de Or. 3, 50, 194.—
B.
Poet., transf., that reminds one of a thing:
nostri memorem sepulcro Scalpe querelam,
Hor. C. 3, 11, 51:
impressit memorem dente labris notam,
id. ib. 1, 13, 12:
indicii memor poena,
Ov. M. 4, 190:
tabellae,
id. ib. 8, 744:
versus,
id. P. 2, 7, 33.—Hence, adv., in two forms.
A.
mĕmŏre, by heart, readily (ante-class.): cum ista memore meministi, Pompon. ap. Non. 514, 23 (Com. Rel. v. 109 Rib.).—
B.
mĕmŏrĭter.
1.
From memory, by personal recollection:
oratio est habita memoriter,
Cic. Ac. 2, 19, 63:
omnes ordines memoriter salutavit,
Suet. Ner. 10:
Q. Mucius multa narrare de Laelio memoriter et jucunde solebat,
Cic. Lael. 1, 1.—
2.
Esp.
(α).
With a good memory, by ready recollection:
ista exposuisti, ut tam multa, memoriter, ut tam obscura, dilucide,
Cic. Fin. 4, 1, 1:
ut memoriter me Sauream vocabat,
Plaut. As. 3, 2, 38:
hic quidem quae illic sunt res gestae memorat memoriter,
id. Am. 1, 1, 261:
hem istuc si potes memoriter meminisse,
id. Capt. 2, 1, 53; cf. Afran. ap. Charis. 1, p. 89 P. (Com. Fragm. v. 365 Rib.).—
(β).
Fully, accurately, correctly, Ter. Eun. 5, 3, 6; id. Phorm. 2, 3, 47:
memoriter respondeto ad ea quae rogāro,
Cic. Vatin. 4, 10:
nostra Aratea memoriter a te pronuntiata sunt,
id. Div. 2, 5, 14; Auct. ad Her. 3, 17, 30:
tu, qui tam memoriter tenes omnes,
Plin. Ep. 6, 33, 11 (cf. Madv. ad Cic. Fin. 1, 10, 34).
2.
Mĕmor, ŏris, m., a Roman surname, lnscr. Mur. 1128, 5.

Lewis & Short latin dictionary > Memor
17 memor

1.
mĕmor, ŏris (anciently memoris, memore, acc. to Prisc. p. 772 P.; comp. memorior, id. p. 699 P.), adj. [Sanscr. root smar-, in smarti, memory; smara, love; Gr. martus, witness; merimna, care; cf.: memoria, mora, etc., not from memini], mindful of a thing, remembering; constr. with gen., with acc. and inf., with a rel,clause, and absol.
I.
In gen.
(α).
With gen.:
ut memor esses sui,
Ter. And. 1, 5, 46:
se eorum facti memorem fore,
Caes. B. C. 1, 13:
generis,
Sall. C. 60, 7:
pristinarum virtutum,
Nep. Hann. 12 fin.:
quique sui memores alios fecere merendo,
Verg. A. 6, 664:
nostri,
Hor. C. 3, 27, 14; 1, 33, 1:
vale nostri memor,
Juv. 3, 318.—
(β).
With acc. and inf.:
memor Lucullum periisse,
Plin. 25, 3, 7, § 25:
memor objectum ab eo sibi,
Suet. Aug. 28.—
(γ).
With a rel. -clause:
memor, quo ordine quisque discubuerat,
Quint. 11, 2, 13:
vive memor, quam sis aevi brevis,
Hor. S. 2, 6, 97.—
(δ).
Absol.:
memorem et gratum esse,
Cic. Fam. 13, 25: et bene apud memores veteris stat gratia facti, grateful. Verg. A. 4, 539: cf. 6, 664 supra:
ipsa memor praecepta canam,
Hor. S. 2, 4, 11; id. A. P. 368:
pectus,
Juv. 11, 28.—Prov.:
mendacem memorem esse oportet,
a liar should have a good memory, Quint. 4, 2, 91.—
B.
Trop., of inanim. things et cadum Marsi memorem duelli, which remembers the Marsian war, i. e. was made during that war, Hor. C. 3, 14, 18:
medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor,
Liv. 1, 32:
lingua,
Ov. Am. 3, 14, 48:
pectus,
id. H. 13, 66:
auris,
id. ib. 20, 98:
cura,
id. P 4, 2, 7:
manus,
id. ib. 1, 4, 56:
saevae Junonis ira,
vindictive, avenging, Verg. A. 1, 4:
supplicium exempli parum memoris legum humanarum,
unmindful of, not observing, Liv. 1, 28.—
II.
Esp.
A.
That easily remembers, possessed of a good memory:
homo ingeniosus ac memor,
Cic. de Or. 3, 50, 194.—
B.
Poet., transf., that reminds one of a thing:
nostri memorem sepulcro Scalpe querelam,
Hor. C. 3, 11, 51:
impressit memorem dente labris notam,
id. ib. 1, 13, 12:
indicii memor poena,
Ov. M. 4, 190:
tabellae,
id. ib. 8, 744:
versus,
id. P. 2, 7, 33.—Hence, adv., in two forms.
A.
mĕmŏre, by heart, readily (ante-class.): cum ista memore meministi, Pompon. ap. Non. 514, 23 (Com. Rel. v. 109 Rib.).—
B.
mĕmŏrĭter.
1.
From memory, by personal recollection:
oratio est habita memoriter,
Cic. Ac. 2, 19, 63:
omnes ordines memoriter salutavit,
Suet. Ner. 10:
Q. Mucius multa narrare de Laelio memoriter et jucunde solebat,
Cic. Lael. 1, 1.—
2.
Esp.
(α).
With a good memory, by ready recollection:
ista exposuisti, ut tam multa, memoriter, ut tam obscura, dilucide,
Cic. Fin. 4, 1, 1:
ut memoriter me Sauream vocabat,
Plaut. As. 3, 2, 38:
hic quidem quae illic sunt res gestae memorat memoriter,
id. Am. 1, 1, 261:
hem istuc si potes memoriter meminisse,
id. Capt. 2, 1, 53; cf. Afran. ap. Charis. 1, p. 89 P. (Com. Fragm. v. 365 Rib.).—
(β).
Fully, accurately, correctly, Ter. Eun. 5, 3, 6; id. Phorm. 2, 3, 47:
memoriter respondeto ad ea quae rogāro,
Cic. Vatin. 4, 10:
nostra Aratea memoriter a te pronuntiata sunt,
id. Div. 2, 5, 14; Auct. ad Her. 3, 17, 30:
tu, qui tam memoriter tenes omnes,
Plin. Ep. 6, 33, 11 (cf. Madv. ad Cic. Fin. 1, 10, 34).
2.
Mĕmor, ŏris, m., a Roman surname, lnscr. Mur. 1128, 5.

Lewis & Short latin dictionary > memor
18 memoriter

1.
mĕmor, ŏris (anciently memoris, memore, acc. to Prisc. p. 772 P.; comp. memorior, id. p. 699 P.), adj. [Sanscr. root smar-, in smarti, memory; smara, love; Gr. martus, witness; merimna, care; cf.: memoria, mora, etc., not from memini], mindful of a thing, remembering; constr. with gen., with acc. and inf., with a rel,clause, and absol.
I.
In gen.
(α).
With gen.:
ut memor esses sui,
Ter. And. 1, 5, 46:
se eorum facti memorem fore,
Caes. B. C. 1, 13:
generis,
Sall. C. 60, 7:
pristinarum virtutum,
Nep. Hann. 12 fin.:
quique sui memores alios fecere merendo,
Verg. A. 6, 664:
nostri,
Hor. C. 3, 27, 14; 1, 33, 1:
vale nostri memor,
Juv. 3, 318.—
(β).
With acc. and inf.:
memor Lucullum periisse,
Plin. 25, 3, 7, § 25:
memor objectum ab eo sibi,
Suet. Aug. 28.—
(γ).
With a rel. -clause:
memor, quo ordine quisque discubuerat,
Quint. 11, 2, 13:
vive memor, quam sis aevi brevis,
Hor. S. 2, 6, 97.—
(δ).
Absol.:
memorem et gratum esse,
Cic. Fam. 13, 25: et bene apud memores veteris stat gratia facti, grateful. Verg. A. 4, 539: cf. 6, 664 supra:
ipsa memor praecepta canam,
Hor. S. 2, 4, 11; id. A. P. 368:
pectus,
Juv. 11, 28.—Prov.:
mendacem memorem esse oportet,
a liar should have a good memory, Quint. 4, 2, 91.—
B.
Trop., of inanim. things et cadum Marsi memorem duelli, which remembers the Marsian war, i. e. was made during that war, Hor. C. 3, 14, 18:
medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor,
Liv. 1, 32:
lingua,
Ov. Am. 3, 14, 48:
pectus,
id. H. 13, 66:
auris,
id. ib. 20, 98:
cura,
id. P 4, 2, 7:
manus,
id. ib. 1, 4, 56:
saevae Junonis ira,
vindictive, avenging, Verg. A. 1, 4:
supplicium exempli parum memoris legum humanarum,
unmindful of, not observing, Liv. 1, 28.—
II.
Esp.
A.
That easily remembers, possessed of a good memory:
homo ingeniosus ac memor,
Cic. de Or. 3, 50, 194.—
B.
Poet., transf., that reminds one of a thing:
nostri memorem sepulcro Scalpe querelam,
Hor. C. 3, 11, 51:
impressit memorem dente labris notam,
id. ib. 1, 13, 12:
indicii memor poena,
Ov. M. 4, 190:
tabellae,
id. ib. 8, 744:
versus,
id. P. 2, 7, 33.—Hence, adv., in two forms.
A.
mĕmŏre, by heart, readily (ante-class.): cum ista memore meministi, Pompon. ap. Non. 514, 23 (Com. Rel. v. 109 Rib.).—
B.
mĕmŏrĭter.
1.
From memory, by personal recollection:
oratio est habita memoriter,
Cic. Ac. 2, 19, 63:
omnes ordines memoriter salutavit,
Suet. Ner. 10:
Q. Mucius multa narrare de Laelio memoriter et jucunde solebat,
Cic. Lael. 1, 1.—
2.
Esp.
(α).
With a good memory, by ready recollection:
ista exposuisti, ut tam multa, memoriter, ut tam obscura, dilucide,
Cic. Fin. 4, 1, 1:
ut memoriter me Sauream vocabat,
Plaut. As. 3, 2, 38:
hic quidem quae illic sunt res gestae memorat memoriter,
id. Am. 1, 1, 261:
hem istuc si potes memoriter meminisse,
id. Capt. 2, 1, 53; cf. Afran. ap. Charis. 1, p. 89 P. (Com. Fragm. v. 365 Rib.).—
(β).
Fully, accurately, correctly, Ter. Eun. 5, 3, 6; id. Phorm. 2, 3, 47:
memoriter respondeto ad ea quae rogāro,
Cic. Vatin. 4, 10:
nostra Aratea memoriter a te pronuntiata sunt,
id. Div. 2, 5, 14; Auct. ad Her. 3, 17, 30:
tu, qui tam memoriter tenes omnes,
Plin. Ep. 6, 33, 11 (cf. Madv. ad Cic. Fin. 1, 10, 34).
2.
Mĕmor, ŏris, m., a Roman surname, lnscr. Mur. 1128, 5.

Lewis & Short latin dictionary > memoriter
19 simile

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
(α).
With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);
of persons: similes avorum,
Lucr. 4, 1218:
nimis simili'st mei,
Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:
ecquid mei similist (puer)?
id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:
omnis inveniri similis tui vis,
id. Capt. 3, 4, 50 Brix:
ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,
id. Mil. 2, 6, 39:
alia ejus similis,
id. ib. 2, 5, 38:
similis est Sagaristionis,
id. Pers. 1, 1, 14:
hominis similis,
Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:
symbolum ejus similem,
Plaut. Ps. 1, 1, 55:
sui similem speciem,
Cic. Tusc. 1, 15, 34:
sui similis res,
Lucr. 5, 830:
volo me patris mei similem,
Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:
non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,
id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;
cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,
id. Tusc. 1, 33, 81:
tui similis est probe,
Ter. Heaut. 5, 3, 18:
est similis majorum suorum,
id. Ad. 3, 3, 57:
haud similis virgo est virginum nostrarum,
id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:
virum non similem furis hujus,
Plaut. As. 3, 3, 91:
domini similis es,
Ter. Eun. 3, 2, 43:
in magistratu privatorum similes,
Cic. Rep. 1, 43, 67:
multi Gnathonum similes cum sint,
id. Lael. 25, 94:
plures Romuli quam Numae similes reges,
Liv. 1, 20:
ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,
Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:
deos esse tui similes putas?
Plaut. Am. 1, 1, 128; so,
tui,
id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:
nostri similes,
id. 26, 50:
sui similis,
Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:
alterum similem sui quaerere,
Cic. Lael. 22, 82:
nihil est appetentius similium sui quam natura,
id. ib. 14, 50:
quam uterque est similis sui!
Ter. Phorm. 3, 2, 16:
tui similem esse,
Cic. Fam. 9, 14, 6:
sui similis gens,
Tac. G. 4.—Of things:
tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),
Plaut. Mil. 2, 2, 85:
haec atque hujus similia alia damna,
id. ib. 3, 1, 105:
perpulchra credo dona aut nostri similia,
Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:
quid habet illius carminis simile haec oratio,
Cic. Rep. 1, 36, 56:
si fabularum similia didicimus,
id. ib.:
paupertatem, ignominiam, similia horum,
id. Fin. 3, 15, 51:
similes meorum versus,
Hor. S. 2, 1, 3:
nonne hoc monstri simile'st?
Ter. Eun. 2, 3, 43; so,
monstri,
id. Phorm. 5, 7 (8), 61:
prodigii,
Cic. Lig. 4, 11:
narrationem veri similem,
id. de Or. 2, 19, 83; cf.
Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,
Cic. Fam. 12, 5, 1:
quae similia veri sint,
Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:
hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,
Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:
amator simil'est oppidi hostilis,
id. Truc. 1, 2, 68:
meretricem esse similem sentis condecet,
id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:
equi te Esse feri similem dico,
Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:
Rhodii Atticorum similiores,
Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:
hic noster quaestus aucupii simillimu'st,
Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:
meretrix fortunati oppidi,
id. Cist. 1, 1, 82:
tener et lactens puerique simillimus aevo,
Ov. M. 15, 201:
simillima societas hereditatis,
Cic. Rosc. Com. 18, 55:
quid esset simillimum veri,
id. Tusc. 5, 4, 11.—
(β).
With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):
patri suo,
Cat. 61, 221; cf.:
similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,
Plin. 7, 12, 10, § 51:
similis malo est,
Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:
filius patri similis,
Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:
sit suo similis patri,
Cat. 61, 217:
patri,
Ov. M. 6, 622:
parentibus ac majoribus suis,
Quint. 5, 10, 24:
par similisque ceteris,
Sall. C. 14, 4:
huic in hoc similis,
Cic. Ac. 2, 37, 118:
similes Icilio,
Liv. 3, 65:
hinnuleo,
Hor. C. 1, 23, 1:
puro te similem vespero petit Rhode,
id. ib. 3, 19, 26:
multum similis metuenti,
id. S. 2, 5, 92:
fluctuanti,
Liv. 6, 13 Drak.:
flenti,
Ov. M. 3, 652:
cognoscenti,
id. ib. 2, 501:
roganti,
id. ib. 3, 240:
cogitantibus et dubitantibus,
Quint. 11, 2, 47:
ediscenti,
id. 11, 2, 46:
legenti,
id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:
res similis nostris rebus,
Lucr. 5, 435:
quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?
Cic. Fam. 9, 21, 1:
quid illi simile bello fuit?
Caes. B. G. 7, 77:
qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,
Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:
argumentum vero simile comoediae,
Quint. 2, 4, 2; cf.:
similia veris erant,
Liv. 10, 20, 5:
partim vera partim mixta eoque similia veris,
id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:
cui vitio simile sit schema, ut, etc.,
Quint. 9, 3, 10:
primus (iambus) ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 254:
versus sibi,
Quint. 9, 4, 60:
oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,
Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:
flunt omnia castris quam urbi similiora,
Liv. 4, 31 fin.:
similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,
id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:
puro simillimus amni,
Hor. Ep. 2, 2, 120:
media simillima veris sunt,
Liv. 26, 49:
simillimum id vero fecit,
id. 44, 30, 4.—
(γ).
With gen. and dat. together:
tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,
Lucr. 4, 1211:
neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,
Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:
deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,
Cic. N. D. 1, 32, 90:
itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,
id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
(δ).
In a doubtful construction. On account of the form:
fugae similis profectio,
Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:
similem Caesaris (or Caesari),
Suet. Caes. 52.—
(ε).
With in and acc.:
in speciem Junonis,
App. M. 10, p. 253 fin. —
(ζ).
With inter:
homines inter se cum formā tum moribus similes,
Cic. Clu. 16, 46; so,
homines inter se (opp. differentes),
Quint. 12, 10, 22:
(catulos) Inter se similes,
Ov. M. 13, 835:
quae sunt inter se similia,
Cic. de Or. 3, 54, 206:
res inter se similes,
Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:
nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,
Cic. Leg. 1, 10, 29:
sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,
Quint. 9, 3, 49.—
(η).
With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:
si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,
Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:
ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,
Caes. B. G. 7, 38 fin.:
nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,
Cic. Fin. 4, 12, 31;
v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,
id. Sen. 6, 17:
similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,
id. Div. 2, 64, 131.—
(θ).
Absol.:
decet facta moresque hujus habere me similes,
Plaut. Am 1, 1, 114:
ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,
id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:
ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,
id. Men. prol. 19:
meus est (puer), nimium quidem simili'st,
id. Truc. 2, 6, 26:
laudantur simili prole puerperae,
i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:
ecce similia omnia,
Ter. Phorm. 2, 1, 34:
par est avaritia, similis improbitas,
Cic. Rosc. Am. 40, 118;
but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,
Liv. 45, 43:
ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,
Cic. Lael. 14, 48:
sicut erat in simili causā antea factum,
id. Rep. 2, 37, 63:
quod in simili culpā versabantur,
Caes. B. C. 3, 110:
simili ratione,
id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:
similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,
Sen. Ep. 84, 8:
ecce aliud simile, dissimile,
Cic. Fin. 4, 27, 76:
si quis Aristotelem similem emit,
a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:
tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,
Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:
te similem,
your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):
similis medios Juturna per hostīs Fertur,
Verg. A. 12, 477.— Comp.:
similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,
Plaut. Mil. 2, 6, 48:
nihil hoc simile est similius,
id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:
simillimos dicito esse,
Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
1.
A comparison, likeness, parallel case, or example:
quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,
Cic. Fin. 3, 16, 54:
utuntur simili,
id. ib. 3, 14, 46:
nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,
Quint. 7, 1, 61:
qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,
id. 11, 2, 30 et saep.:
ignavi et erepti et similia,
id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:
latitatio, metus, similia,
id. 7, 2, 46:
de philosophiā, de republicā, similibus,
id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
2.
Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
* a.
sĭmulter, in like manner, similarly:
exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,
Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
b.
sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).
(α).
Absol. (so most freq.):
ecquid adsimulo similiter?
Plaut. Men. 1, 2, 37:
similiter atque uno modo,
Cic. Brut. 66, 233:
illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,
id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:
si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,
id. Inv. 1, 41, 76:
addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,
id. Ac. 2, 5, 14:
quorum non similiter fides est nec justitia laudata,
id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:
ut, etc.... simillime, etc.,
just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
(β).
With atque ( ac), et, ut si:
neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,
Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:
similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,
Cic. N. D. 3, 3, 8:
similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,
id. Off. 1, 25, 87:
similiter facit ut si posse putet,
id. Tusc. 4, 18, 41:
similiter et si dicat, etc.,
id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:
hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,
Cic. Agr. 1, 4, 13.—
* (γ).
With dat.:
similiter his, etc.,
Plin. 11, 25, 30, § 86.

Lewis & Short latin dictionary > simile
20 similis

sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
(α).
With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);
of persons: similes avorum,
Lucr. 4, 1218:
nimis simili'st mei,
Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:
ecquid mei similist (puer)?
id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:
omnis inveniri similis tui vis,
id. Capt. 3, 4, 50 Brix:
ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,
id. Mil. 2, 6, 39:
alia ejus similis,
id. ib. 2, 5, 38:
similis est Sagaristionis,
id. Pers. 1, 1, 14:
hominis similis,
Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:
symbolum ejus similem,
Plaut. Ps. 1, 1, 55:
sui similem speciem,
Cic. Tusc. 1, 15, 34:
sui similis res,
Lucr. 5, 830:
volo me patris mei similem,
Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:
non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,
id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;
cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,
id. Tusc. 1, 33, 81:
tui similis est probe,
Ter. Heaut. 5, 3, 18:
est similis majorum suorum,
id. Ad. 3, 3, 57:
haud similis virgo est virginum nostrarum,
id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:
virum non similem furis hujus,
Plaut. As. 3, 3, 91:
domini similis es,
Ter. Eun. 3, 2, 43:
in magistratu privatorum similes,
Cic. Rep. 1, 43, 67:
multi Gnathonum similes cum sint,
id. Lael. 25, 94:
plures Romuli quam Numae similes reges,
Liv. 1, 20:
ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,
Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:
deos esse tui similes putas?
Plaut. Am. 1, 1, 128; so,
tui,
id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:
nostri similes,
id. 26, 50:
sui similis,
Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:
alterum similem sui quaerere,
Cic. Lael. 22, 82:
nihil est appetentius similium sui quam natura,
id. ib. 14, 50:
quam uterque est similis sui!
Ter. Phorm. 3, 2, 16:
tui similem esse,
Cic. Fam. 9, 14, 6:
sui similis gens,
Tac. G. 4.—Of things:
tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),
Plaut. Mil. 2, 2, 85:
haec atque hujus similia alia damna,
id. ib. 3, 1, 105:
perpulchra credo dona aut nostri similia,
Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:
quid habet illius carminis simile haec oratio,
Cic. Rep. 1, 36, 56:
si fabularum similia didicimus,
id. ib.:
paupertatem, ignominiam, similia horum,
id. Fin. 3, 15, 51:
similes meorum versus,
Hor. S. 2, 1, 3:
nonne hoc monstri simile'st?
Ter. Eun. 2, 3, 43; so,
monstri,
id. Phorm. 5, 7 (8), 61:
prodigii,
Cic. Lig. 4, 11:
narrationem veri similem,
id. de Or. 2, 19, 83; cf.
Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,
Cic. Fam. 12, 5, 1:
quae similia veri sint,
Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:
hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,
Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:
amator simil'est oppidi hostilis,
id. Truc. 1, 2, 68:
meretricem esse similem sentis condecet,
id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:
equi te Esse feri similem dico,
Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:
Rhodii Atticorum similiores,
Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:
hic noster quaestus aucupii simillimu'st,
Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:
meretrix fortunati oppidi,
id. Cist. 1, 1, 82:
tener et lactens puerique simillimus aevo,
Ov. M. 15, 201:
simillima societas hereditatis,
Cic. Rosc. Com. 18, 55:
quid esset simillimum veri,
id. Tusc. 5, 4, 11.—
(β).
With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):
patri suo,
Cat. 61, 221; cf.:
similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,
Plin. 7, 12, 10, § 51:
similis malo est,
Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:
filius patri similis,
Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:
sit suo similis patri,
Cat. 61, 217:
patri,
Ov. M. 6, 622:
parentibus ac majoribus suis,
Quint. 5, 10, 24:
par similisque ceteris,
Sall. C. 14, 4:
huic in hoc similis,
Cic. Ac. 2, 37, 118:
similes Icilio,
Liv. 3, 65:
hinnuleo,
Hor. C. 1, 23, 1:
puro te similem vespero petit Rhode,
id. ib. 3, 19, 26:
multum similis metuenti,
id. S. 2, 5, 92:
fluctuanti,
Liv. 6, 13 Drak.:
flenti,
Ov. M. 3, 652:
cognoscenti,
id. ib. 2, 501:
roganti,
id. ib. 3, 240:
cogitantibus et dubitantibus,
Quint. 11, 2, 47:
ediscenti,
id. 11, 2, 46:
legenti,
id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:
res similis nostris rebus,
Lucr. 5, 435:
quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?
Cic. Fam. 9, 21, 1:
quid illi simile bello fuit?
Caes. B. G. 7, 77:
qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,
Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:
argumentum vero simile comoediae,
Quint. 2, 4, 2; cf.:
similia veris erant,
Liv. 10, 20, 5:
partim vera partim mixta eoque similia veris,
id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:
cui vitio simile sit schema, ut, etc.,
Quint. 9, 3, 10:
primus (iambus) ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 254:
versus sibi,
Quint. 9, 4, 60:
oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,
Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:
flunt omnia castris quam urbi similiora,
Liv. 4, 31 fin.:
similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,
id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:
puro simillimus amni,
Hor. Ep. 2, 2, 120:
media simillima veris sunt,
Liv. 26, 49:
simillimum id vero fecit,
id. 44, 30, 4.—
(γ).
With gen. and dat. together:
tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,
Lucr. 4, 1211:
neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,
Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:
deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,
Cic. N. D. 1, 32, 90:
itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,
id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
(δ).
In a doubtful construction. On account of the form:
fugae similis profectio,
Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:
similem Caesaris (or Caesari),
Suet. Caes. 52.—
(ε).
With in and acc.:
in speciem Junonis,
App. M. 10, p. 253 fin. —
(ζ).
With inter:
homines inter se cum formā tum moribus similes,
Cic. Clu. 16, 46; so,
homines inter se (opp. differentes),
Quint. 12, 10, 22:
(catulos) Inter se similes,
Ov. M. 13, 835:
quae sunt inter se similia,
Cic. de Or. 3, 54, 206:
res inter se similes,
Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:
nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,
Cic. Leg. 1, 10, 29:
sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,
Quint. 9, 3, 49.—
(η).
With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:
si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,
Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:
ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,
Caes. B. G. 7, 38 fin.:
nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,
Cic. Fin. 4, 12, 31;
v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,
id. Sen. 6, 17:
similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,
id. Div. 2, 64, 131.—
(θ).
Absol.:
decet facta moresque hujus habere me similes,
Plaut. Am 1, 1, 114:
ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,
id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:
ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,
id. Men. prol. 19:
meus est (puer), nimium quidem simili'st,
id. Truc. 2, 6, 26:
laudantur simili prole puerperae,
i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:
ecce similia omnia,
Ter. Phorm. 2, 1, 34:
par est avaritia, similis improbitas,
Cic. Rosc. Am. 40, 118;
but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,
Liv. 45, 43:
ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,
Cic. Lael. 14, 48:
sicut erat in simili causā antea factum,
id. Rep. 2, 37, 63:
quod in simili culpā versabantur,
Caes. B. C. 3, 110:
simili ratione,
id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:
similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,
Sen. Ep. 84, 8:
ecce aliud simile, dissimile,
Cic. Fin. 4, 27, 76:
si quis Aristotelem similem emit,
a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:
tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,
Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:
te similem,
your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):
similis medios Juturna per hostīs Fertur,
Verg. A. 12, 477.— Comp.:
similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,
Plaut. Mil. 2, 6, 48:
nihil hoc simile est similius,
id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:
simillimos dicito esse,
Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
1.
A comparison, likeness, parallel case, or example:
quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,
Cic. Fin. 3, 16, 54:
utuntur simili,
id. ib. 3, 14, 46:
nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,
Quint. 7, 1, 61:
qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,
id. 11, 2, 30 et saep.:
ignavi et erepti et similia,
id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:
latitatio, metus, similia,
id. 7, 2, 46:
de philosophiā, de republicā, similibus,
id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
2.
Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
* a.
sĭmulter, in like manner, similarly:
exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,
Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
b.
sĭmĭlĭter, in like manner, similarly (syn. pariter).
(α).
Absol. (so most freq.):
ecquid adsimulo similiter?
Plaut. Men. 1, 2, 37:
similiter atque uno modo,
Cic. Brut. 66, 233:
illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,
id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:
si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,
id. Inv. 1, 41, 76:
addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,
id. Ac. 2, 5, 14:
quorum non similiter fides est nec justitia laudata,
id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:
ut, etc.... simillime, etc.,
just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
(β).
With atque ( ac), et, ut si:
neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,
Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:
similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,
Cic. N. D. 3, 3, 8:
similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,
id. Off. 1, 25, 87:
similiter facit ut si posse putet,
id. Tusc. 4, 18, 41:
similiter et si dicat, etc.,
id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:
hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,
Cic. Agr. 1, 4, 13.—
* (γ).
With dat.:
similiter his, etc.,
Plin. 11, 25, 30, § 86.

Lewis & Short latin dictionary > similis

Страницы

См. также в других словарях:

Nostri — may refer to : Arrivano i nostri is a 1951 comedy film. I nostri mariti is a 1966 comedy film. Membra Jesu Nostri is a cycle of seven cantatas composed by Dieterich Buxtehude in 1680. Protectores Augusti Nostri was a title given to… … Wikipedia
Redemptoris Nostri Cruciatus — is a peace encyclical of Pope Pius XII focusing on the war in Palestine. It was given at St. Peter s f April 15, Good Friday, in the year 1949, the eleventh of his Pontificate. On Good Friday, the pope recalls the passion of Jesus Christ, and the … Wikipedia
Membra Jesu Nostri — La page de titre du seul manuscrit autographe conservé de Membra Jesu nostri. Membra Jesu nostri (titre complet Membra Jesu nostri patientis sanctissima humissima totius cordis devotione decantata, en français « les membres de notre… … Wikipédia en Français
Membra Jesu nostri — Membra Jesu nostri, mit vollem Titel: Membra Jesu nostri patientis sanctissima (lat., „Die allerheiligsten Gliedmaßen unseres leidenden Jesus“) ist ein Zyklus von sieben Passions Kantaten des dänisch deutschen Barockkomponisten Dieterich… … Deutsch Wikipedia
Membra Jesu nostri — La page de titre du seul manuscrit autographe conservé de Membra Jesu nostri. Membra Jesu nostri (titre complet Membra Jesu nostri patientis sanctissima humissima totius cordis devotione decantata, en français « les membres de notre… … Wikipédia en Français
Membra Jesu Nostri — Title page of Membra Jesu Nostri Membra Jesu Nostri (English: The Limbs of our Jesus), BuxWV 75, is a cycle of seven cantatas composed by Dieterich Buxtehude in 1680, and dedicated to Gustaf Düben. The full Latin title Membra Jesu nostri… … Wikipedia
Membra Jesu Nostri — Membra Jesu nostri, mit vollem Titel: Membra Jesu nostri patientis sanctissima (lat. „Die allerheiligsten Gliedmaßen unseres leidenden Jesus“) ist ein Zyklus von sieben Passions Kantaten des dänisch deutschen Barockkomponisten Dietrich Buxtehude… … Deutsch Wikipedia
Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Joannem — Crucifixion de Gaudenzio Ferrari (1513) … Wikipédia en Français
Sacerdotii Nostri Primordia — Saltar a navegación, búsqueda Sacerdotii Nostri Primordia (latín: Desde el principio de nuestro sacerdocio) Carta encíclica del papa Juan XXIII Ad Petri Cathedram ◄ … Wikipedia Español
Arrivano i nostri — Infobox Film name = Arrivano i nostri image size = caption = director = Mario Mattoli producer = writer = Agenore Incrocci Marcello Marchesi Vittorio Metz Furio Scarpelli narrator = starring = Mario Riva music = cinematography = Mario Albertelli… … Wikipedia
I nostri mariti — Infobox Film name = I nostri mariti image size = caption = director = Luigi Filippo D Amico Dino Risi Luigi Zampa producer = Gianni Hecht Lucari writer = Agenore Incrocci Mario Monicelli Furio Scarpelli narrator = starring = Alberto Sordi music … Wikipedia

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

nostri N M

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

nostri N M

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: